پیشنهاد کافه اکسسوری برای شما
قهوه رواندا هینگاکاوا استارباکس (starbucks)
قهوه رواندا هینگاکاوا استارباکس (starbucks) کاری عمیقاً انسانی است. این در هیچ کجا مشهودتر از رواندا ، جایی که شرکت تعاونی کشاورز زن Hingakawa در حال تبدیل قهوه هایی با ظرافت نادر و امید پایدار است ، مشهود نیست.
داستان استارباکس
استارباکس نامی است که فراتر از حیطه فعالیت خود رفته است و تبدیل به یک نماد شده است.
شرکتی که باعرضه قهوه‌ی بوداده آغاز کرد و پس از مدتی نخستین کافی‌شاپ خود را در سیاتل راه‌اندازی کرد و هم‌اکنون به بزرگ‌ترین کافی‌شاپ زنجیره‌ای جهان تبدیل شده است.
استارباکس یک شرکت آمریکایی است و به‌عنوان صاحب بزرگ‌ترین کافی‌شاپ‌های زنجیره‌ای در سراسر دنیا شناخته می‌شود.
اولین شعبهی استارباکس در سال ۱۹۷۱ توسط سه دوست در شهر سیاتل ایالت واشنگتن و تنها با ارائه‌ی دانه‌ی قهوه رُست شده به مشتری‌ها راه‌اندازی شد.
بعد از گذشت چند سال و با خریداری شدن حق امتیاز این برند توسط هاوارد شولتز، اولین کافی‌شاپ این برند باهدف بازسازی و القای حال و هوای کافی‌شاپ‌های ایتالیا برای مردم آمریکا راه‌اندازی شد.
این شرکت علاوه بر قهوه محصولات دیگری مانند قهوه‌ساز نیز به بازار عرضه می‌کند.
استارباکس که بزرگ‌ترین کافی‌شاپ زنجیره‌ای جهان لقب گرفته است، در حال حاضر بیش از ۲۴ هزار شعبه در سراسر جهان دارد.
شکل‌گیری برند استارباکس
اولین شعبهی استارباکس در تاریخ ۳۱ مارس سال ۱۹۷۱ و توسط سه دوست یعنی یک معلم انگلیسی به نام جری بالدوین، یک معلم تاریخ به نام زو سیگل و نویسنده‌ای به نام گوردون بوکر که در دوران دانشجویی در دانشگاه سان‌فرانسیسکو با هم آشنا شده بودند؛ راه‌اندازی شد.
آلفرد پیت نحوه‌ی بو دادن قهوه را به آن‌ها آموزش داد و آن‌ها تصمیم گرفتند فروشگاهی برای فروش قهوه‌ی باکیفیت و تجهیزات آن راه‌اندازی کنند.
در آن زمان بوکر با شخصی به نام تری هکلر یک آژانس تبلیغاتی داشت.
او برای انتخاب نام به آن‌ها گفت کلماتی که با «st» آغاز می‌شوند دارای قدرت زیادی هستند. این پیشنهاد ذهن این سه دوست را درگیر کرد و آن‌ها شروع به تهیه‌ی فهرستی از کلماتی که با st آغاز می‌شدند، کردند.
تا اینکه یکی از آن‌ها نقشه‌ای از یک معدن قدیمی به نام «Starbo» پیدا کرد.
الهام گرفتن از داستان موبی دیک
بوکر بعد از شنیدن این اسم نام شخصیتی داستانی به نام «Starbuck» در رمان موبی دیک در ذهنش جرقه زد و آن‌ها فروشگاه خود را Starbucks نام‌گذاری کردند.
بوکر بعداً اعلام کرد که کتاب موبی دیک هیچ ارتباطی با برند آن‌ها ندارد و آن‌ها فقط این نام را به دلیل احساس خوبی که به آن‌ها می‌داد انتخاب کرده‌اند.
در سال‌های بین ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۶ این فروشگاه فقط دانه‌های قهوه‌ی بوداده را برای فروش به مشتری‌ها عرضه می‌کرد و تنها قهوه‌های دم کشیده‌ی آن‌ها، نمونه‌های کوچک و مجانی بودند که در مغازه سرو می‌شد.
آن‌ها در سال اول بعد از راه‌اندازی فروشگاه خود، دانه‌های خام قهوه را از آلفرد پیت می‌خریدند؛ اما بعداً آن‌ها را مستقیماً از خود تولیدکنندگان قهوه خریداری کردند.
در سال ۱۹۸۱، هاوارد شولتز که بعدها رئیس استارباکس شد و مدیریت اجرایی آن را بر عهده گرفت، برای اولین بار به این مغازه پا گذاشت و ۱ سال بعد به‌عنوان بازاریاب به جمع شرکا پیوست.
راز قهوه های ایتالیایی
در سال ۱۹۸۳ هاوارد به ایتالیا سفر کرد تا با راز و رمز قهوه‌های ایتالیایی آشنا شود و در این زمینه تجربه کسب کند.
او قصد داشت سنت قهوه‌خانه‌های ایتالیایی را به آمریکا بیاورد. جایی که مردم در آنجا جمع شوند و ضمن خوردن قهوه با یکدیگر به گفتگو بپردازند.
درواقع هدف از راه‌اندازی کافی‌شاپ، درست کردن مکان سومی علاوه بر محل کار و خانه بود تا مردم بتوانند اوقات خود را در آنجا سپری کنند.
او برای مدتی استارباکس را رها کرد تا کافی‌شاپ خودش را با نام «ایل ژورناله» افتتاح کند. او در این کافی‌شاپ قهوه‌های استارباکس را دم می‌کرد و به مشتری‌های می‌فروخت.
هاوارد در آگوست سال ۱۹۸۷ پول‌های خود را جمع کرد و حق امتیاز استارباکس را از صاحبان آن خریداری کرد.
شولتز این ۲ فروشگاه را باهم ترکیب کرد و به گسترش شعبه‌های آن پرداخت و در همان سال تعداد شعبه‌های این فروشگاه در آمریکا و کانادا به ۱۷ عدد رسید.
در سال ۱۹۹۱ اولین شعبهی استارباکس در فرودگاه بین‌المللی سیاتل افتتاح شد و این برند امروزه در اکثر فرودگاه‌های جهان شعبه دارد و همچنین اولین شعبهی استارباکس در خارج از آمریکا در سال ۱۹۹۶ در توکیوی ژاپن افتتاح شد.
آرش –
خیلی دارک بود
بد نبود