واژه نامه قهوه: درجه بریکس Brix

Brix

کافه اکسسوری – درجه  بریکس Brix  نشان‌دهنده ۱ گرم شکر در ۱۰۰ گرم محلول آبی است. درواقع ، مقیاس بریکس میزان اندازه‌گیری چربی مایع را نشان می‌دهد. قرائت‌های  بریکس برای ارزیابی قند موجود در انگور و همچنین در گل‌های دیگر سبزیجات و میوه‌ها استفاده می‌شود. حال این چه ارتباطی با قهوه دارد؟ کشاورزان قهوه که روی کیفیت متمرکز شده‌اند به دنبال این هستند تا از روش‌های ارزیابی و بهبود کیفیت نهایت استفاده کنند. قرائت‌های بریکس در ارزیابی میزان رسیدن گیلاس قهوه بر اساس میزان قند آن، روزبه‌روز محبوب‌تر می‌شود. از یک رفسنجومتر، تقریباً شبیه به اندازه‌گیری قدرت قهوه ، برای ارزیابی  بریکس استفاده می‌شود. درواقع ، تنها تفاوت این دو ، تفسیر خواندن است.

با توجه به تعریف فوق، دقیق‌ترین روش در تعیین درجه بریکس یک محلول عبارت است از وزن کردن حجم معینی از محلول (ماده) بخصوص در اینجا اندازه گیری قهوه می باشد. در این روش می بایست دقت کرد که اندازه‌گیری که اندازه‌گیری حجم و وزن درست و دقیق و در دمای آزمایشگاه صورت گیرد.

دو روش دیگر اندازه‌گیری درجه بریکس، روش‌های هیدرومتری و رفرکتومتری است.

منبع: The Coffee Dictionary, Maxwell Colonna

Brix

A degree Brix (1°Bx) represents 1g of sugar per 100g of aqueous solution. In effect, the Brix scale is a measurement of how sugary a liquid is. Brix readings are used to assess the sugar in grapes for wine making as well as in a plethora of other vegetables and fruits. What does this have to do with coffee? Coffee farmers focusing on quality are looking outwards to utilize methods of assessing and improving quality. Brix readings are becoming more and more popular in assessing the ripeness of the coffee cherries based on the sugar content. A refractometer, much like that used to measure the strength of coffee, is used to assess Brix. Indeed, the only difference between the two is the interpretation of the reading

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

ویژگی های دستگاه دم آوری سایفون

سایفون

کافه اکسسوری – سایفون (Siphon) که با نام وکیوم (Vacuum) نیز شناخته می‌شود، یکی از تماشایی‌ترین روش‌های دم‌آوری قهوه به شمار می‌آید.
نکته جالب این است که این دستگاه قدمتی بالاتر از دستگاه اسپرسو و فرنچ پرس دارد. سایفون در سال ۱۸۳۰ توسط یک آلمانی بنام لوئف (Loeff) طراحی و اختراع شد.
ولی طرح کامل‌تر آن در سال ۱۸۴۰ میلادی توسط یک خانم خانه‌دار فرانسوی بنام مادام وسو (Madame Vassieux) اختراع شد که با تلاش یک مهندس نیروی دریایی اسکاتلندی در سال ۱۸۵۶ کامل شد.
تا سال ۱۸۹۸ طرح‌های مختلفی برای سایفون ارائه می‌شد و بعضی از آن‌ها سیستم شعله خاموش‌کن نیز، داشتند.
در سال ۱۸۹۸ در آمریکا جیمز ون مارتر (James Van Marter) سایفون خود را مطرح کرد.
در سال ۱۹۳۴ سایفون در آمریکا از حباب‌های پیرکس ساخته شد و به نام سیلکس (Silex) تغییر نام یافت.
تا سال ۱۹۹۹ طرح‌های مختلفی با محوریت بهبود سیستم منبع گرمایی ارائه شد اما با بروز موج سوم قهوه، سایفون دوباره جان گرفت و تبدیل به یکی از نمادهای کافه‌های موج سوم شد.
امروزه شرکت‌های هاریو (Hario) و یاما (Yama) دو شرکت تولیدکننده معتبر این دم افزار قهوه در جهان محسوب می‌شوند.

اجزاء دستگاه سایفون

سایفون ها با هر شکل و ظاهری، اجزای ثابتی دارند که در همه انواع آن‌ها موجود است.محفظه شیشه‌ای لوله دار که در نوع رایج سایفون همان محفظه بالایی است و قهوه در آن ریخته می‌شود و دارای درب مخصوصی است و زمانی که بخواهیم محفظه را روی میز کار بگذاریم این درب به‌عنوان پایه عمل می‌کند.
فیلتر که در انتهای محفظه شیشه‌ای بالایی به کمک فنری لبه‌دار تعبیه شده است.
محفظه شیشه‌ای زیرین که در تماس با منبع گرمایی است و آب در آن قرار می‌گیرد.
پایه نگه‌دارنده که محفظه زیرین بر روی آن سوار می‌شود و با فاصله‌ای استاندارد از سطح طراحی‌شده است.
منبع گرمایی که کاربرد آن دما دادن آب است و در زیر محفظه زیرین قرار دارد.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.