نابرابری‌های استعماری در صنعت قهوه – ۲

نابرابری‌های استعماری

کافه اکسسوری – قهوه از زمانی که قرن‌ها پیش توسط قدرت‌های استعمارگر اروپا در سراسر جهان حمل می‌شد، مسیری طولانی را طی کرده است. بااین‌حال، درحالی‌که این امپراتوری‌های نابرابری‌های استعماری مربوط به گذشته هستند، آن‌ها آثار خود را در بخش قهوه امروز برجای گذاشته‌اند.

در این مقاله، ما بررسی کردیم که چگونه استعمار؛ بخش قهوه امروز را شکل داده است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی و محل باقی ماندن نابرابری استعماری و چگونگی رفع آن‌ها، ادامه مطلب را بخوانید.

چگونه این روند تغییر کرده است؟

فیلیس جانسون بنیانگذار و رئیس BD Imports تأکید می‌کند که اگرچه بسیاری از کشورهای تولیدکننده قهوه کاملاً مستقل هستند، اما قوی‌ترین روابط تجاری که امروز برقرار است، محصول استعمار و نابرابری استعماری است.

فیلیس توضیح می‌دهد: «اگر کسی مالک زمین و فرهنگ شخصی شود، اصلاح و به دست آوردن قدرت برای او فوق‌العاده دشوار می‌شود.»

اقتصاد بازار آزاد در کشورهای تولیدکننده

ازنظر تئوری، استقلال و بازار آزاد باید باعث بهبود شرایط تولیدکنندگان قهوه شود. بااین‌حال، در بسیاری از موارد، نتیجه معکوس داشت. در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، موجی از آزادسازی بازار آفریقا و آمریکای لاتین را به‌عنوان بخشی از برنامه‌های تنظیم ساختار اقتصادی که توسط بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول طراحی‌شده، فرا گرفت.

کریس به من گفت که این امر تولیدکنندگان آفریقایی را در معرض آسیب قرار داد زیرا آن‌ها آماده نبودند. وی می‌گوید که آن‌ها مقیاس تولید لازم برای رقابت در بازار جهانی را ندارند و آزادی اقتصادی کاملاً مطابق آنچه روی کاغذ به نظر می‌رسید سودمند نبود.

علاوه بر این، این برنامه‌ها یارانه‌های دولت را که از قبل موجود بود، حذف کرد که این امر کشاورزی را بسیار گران می‌کرد. کریس نتیجه‌گیری می‌کند: «رقابت درصحنه جهانی غیرممکن شد.»

عدم مالکیت کالای مصرفی

مصرف داخلی قهوه در کشورهای تولیدکننده یک مسئله مداوم است. برای بسیاری از کشورهای تولیدکننده، ممکن است یک یادآوری ناخواسته از ساختارهای استعماری باشد.

فیلیس حکایتی را با من در میان می‌گذارد: «وقتی در اوگاندا بودم، با زنان در مناطق روستایی درباره قهوه صحبت کردم. آن‌ها قهوه را «محصول شلاق» می‌نامند، محصولی که با درد و ستم برای آن‌ها مرتبط بود؛ زیرا آن‌ها به‌طور مؤثر مجبور به رشد آن شدند و هیچ جایگزین دیگری برای درآمد نداشتند.»

مصرف قهوه در اوگاندا در حال افزایش است، اما در مناطق روستایی، فیلیس کشف کرد که بسیاری از تولیدکنندگان نمی‌دانستند برای چه چیزی استفاده می‌شود. اگر تولیدکنندگان قهوه مصرف نکنند یا با آن ارتباط برقرار کنند، چگونه واقعاً می‌توانند بر محصولات خود مالکیت داشته باشند؟

طرز تفکر استعماری

بسیاری از مستعمرات سابق اکنون مستقل هستند، اما فیلیس می‌گوید که برای بسیاری از کشورها، این تغییرات استعماری واقعی نیست. «اگر شما محصول چندین نسل از مردم استعمار کشیده هستید، همان مسیر را ادامه می‌دهید زیرا چیز دیگری نمی‌دانید.»

او می‌گوید: «هیچ‌کس نمی‌خواهد چیزی را تغییر دهد فقط به این دلیل که سیاست‌ها یا سیستم‌ها تغییر می‌کند – نه ستمگر و نه مظلوم.»

مارتین تداوم این طرز فکر را مانعی بزرگ در جهت توانمندسازی تولیدکنندگان قهوه می‌داند. در آمریکای لاتین، او می‌گوید که رشد قابل‌توجهی در املاک خانوادگی وجود دارد. «این‌ها [ازنظر تاریخی] افراد فقیری هستند که با همسویی با بازیکنان استعمار رشد کرده‌اند. آن‌ها ممکن است محلی باشند، اما از همان طرز تفکر استخراج‌کننده برخوردارند و گاهی به جوامع بومی که از آن‌ها هستند؛ پشت می‌کنند.»

این املاک به لطف مقیاس خود، بیشتر از سایر تولیدکنندگان کوچک‌تر دیده می‌شوند. این بدان معناست که احتمالاً بیشتر در جذب سرخکن در سرتاسر جهان سرمایه‌گذاری می‌کنند درصورتی‌که کمترین نیاز به آن را دارند.

تولیدکنندگان چگونه می‌توانند از مزایای قهوه خود برخوردار شوند؟

هیچ راه‌حل سریعی وجود ندارد. این خیلی روشن است بااین‌حال، افرادی که با آن‌ها مصاحبه کردم برخی از اقدامات را پیشنهاد می‌دهند.

ذهنیت خود را در باره نابرابری استعماری تغییر دهید

چگونه می‌توانید شیوه تفکر و عملکردی را که به‌شدت در جامعه ریشه دوانده تغییر دهید؟ فیلیس می‌گوید: «این‌یک تمایل و علاقه به بازیگری است. این اولویت‌های شما، نحوه نگاه به مردم و نحوه عملکرد شما را تغییر می‌دهد. پذیرش این سیستم ممکن است ناقص باشد.»

او می‌گوید که پرسیدن سؤالات سخت قسمت بزرگی از سفر قهوه است: «به‌عنوان‌مثال، چرا در پاپوآ گینه‌نو، یک فرد بومی مجوز صادرکننده قهوه را ندارد؟» فیلیس بر اهمیت بررسی دقیق سیستم‌هایی که در نظر گرفته‌ایم طبیعی هستند، تأکید می‌کند.

درباره مسائل استعماری صحبت کنید

مارتین در مورد موضوع نابرابری در بخش قهوه بسیار جدی است و علاقه‌مند به توانمندسازی تولیدکنندگان است. او به من می‌گوید که این تغییر با شناخت موضوعات و بحث در مورد آن‌ها شروع می‌شود، حتی اگر آن‌ها موضوعات ناراحت‌کننده‌ای باشند.

«ما به‌عنوان یک صنعت نمی‌توانیم در مورد تغییر خواستار صحبت کنیم، اما از بزرگ‌ترین موضوعات موجود خودداری می‌کنیم. ما باید علت اصلی را درک کنیم و آن را از بین ببریم.»

علاوه بر این، یک مانع قابل‌توجه برای ایجاد تغییرات پایدار و طولانی‌مدت در صنعت قهوه این است که ایجاد این تغییرات عظیم زمان و منابع زیادی را می‌طلبد، نیازی به گفتن نیست سازگاری همه ذینفعان. برای بازیگران باسابقه‌تری در بخش قهوه، این ممکن است مسیری نباشد که آن‌ها مایل به پیمودن آن هستند.

مارتین می‌گوید: «ما باید آن‌ها را درک و واقعیت را برای آن‌ها آشکار کنیم.»

ارزش قهوه را بشناسید

با ظهور قهوه‌های خاص و موج سوم، این صنعت به این نتیجه رسیده است که قهوه از درجه کیفی مختلفی برخوردار است. همان‌طور که می‌دانیم، این بستگی زیادی به شرایط و تلاش در سطح تولید دارد.

این امر قهوه را از کالاهای دیگر متمایز می‌کند – بااین‌وجود تا حد زیادی همچنان به‌عنوان یک کالا تجارت می‌شود و برای بسیاری از تولیدکنندگان پاداش یا شناخت کمی دارد.

راه پیش رو برای مارتین ساده است: کارخانه‌های تولید قهوه را در مبدأ تأسیس کنید و قهوه را به‌عنوان محصولی باارزش ارزیابی کنید. وی می‌گوید که پرداخت هزینه‌ای که نشان‌دهنده این ارزش باشد، تمرکز بیشتر بر کیفیت و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها برای جوامع تولیدکننده قهوه، همه مردم را در شناخت ارزش قهوه پشتیبانی می‌کند.

«اگر واقعاً می‌خواهید برای تولیدکنندگان قهوه ارزش‌افزوده داشته باشید، باید ابتدا با آن‌ها به‌عنوان مردم و در مرحله دوم تولیدکنندگان رفتار کنید. شما باید نیازهای آن‌ها و جامعه آن‌ها را درک کنید.»

ساختار و پویایی استعماری در بخش قهوه کاملاً ریشه دوانده است. برای بسیاری از بازیگران زنجیره تأمین، آن‌ها فقط بخشی از مواردی هستند که ما آن را طبیعی می‌دانیم. بااین‌حال، امروزه این‌ها در طول زنجیره ارزش قهوه وجود دارند و اغلب تولیدکنندگان قهوه را از موفقیت و رشد باز می‌دارند.

برای حرکت به جلو به‌عنوان یک صنعت جهانی، باید آنچه را که عادی و عادلانه می‌دانیم، هم برای تولیدکننده و هم برای صنعت بررسی کنیم. یک تغییر جمعی در ذهنیت اولین قدم اساسی است.

منبع: perfect daily grind

تنظیم و گردآوری بهنام حاتم جعفری

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

نابرابری‌های استعماری در صنعت قهوه – ۱

نابرابری‌های استعماری

کافه اکسسوری – قهوه از زمانی که قرن‌ها پیش توسط قدرت‌های استعمارگر اروپا در سراسر جهان حمل می‌شد، مسیری طولانی را طی کرده است. بااین‌حال، درحالی‌که این امپراتوری‌های نابرابری‌های استعماری مربوط به گذشته هستند، آن‌ها آثار خود را در بخش قهوه امروز برجای گذاشته‌اند.

در این مقاله، ما بررسی کردیم که چگونه استعمار و نابرابری استعماری ؛ بخش قهوه امروز را شکل داده است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی و محل باقی ماندن نابرابری استعماری و چگونگی رفع آن‌ها، ادامه مطلب را بخوانید.

نابرابری استعماری و کافه: یک تاریخچه مختصر

قهوه طی «نخستین موج» خود به کالای تولید انبوه و تجارت جهانی تبدیل شد. این امر تا حد زیادی توسط قدرت‌های استعماری اروپا که در اواخر دهه ۱۷۰۰ خود را در کشورهای تولیدکننده قهوه در کارائیب، آسیا و آمریکا مستقر کردند، انجام شد.

مصرف قهوه در دهه ۱۸۰۰ که در سراسر جهان قابل‌دسترسی بود، رشد چشمگیری داشت. تقاضای فزاینده خواستار تولید انبوه بود و اکثر شهرک‌نشینان اروپایی با تأسیس شهرک‌های پرورش قهوه در مستعمرات خود به این واکنش پاسخ دادند. برای به حداقل رساندن هزینه‌های تولید و به حداکثر رساندن سود آن‌ها، بسیاری از این املاک بردگان را از آفریقا وارد می‌کردند تا در مزارع قهوه کار کنند.

کریس اولوچ مدیر برنامه‌های شرکت فیرترد آفریقا، عضو جنبش گسترده‌تر بین‌المللی فیرترد است که نماینده تولیدکنندگان گواهینامه فیرترد در آفریقا و خاورمیانه است. او می‌گوید که مهاجران وارد شدند، زمین اصلی را برای کشاورزی هدف قرار دادند، حاصلخیزی خاک را برای کشاورزی در مزارع آزمایش کردند و زمین را به مناطق کشت محصولات مختلف – ازجمله قهوه تقسیم کردند.

در آن روزها، در کنیا، شهرک‌های پرورش قهوه «White Highlands» نامیده می‌شدند. همه ارزش‌ها به کشورهای اروپایی و آمریکایی بازگردانده می‌شد و برای قاره آفریقا چیزی باقی نمی‌ماند.

حتی اگر این مستعمرات استعماری اکنون کشورهای مستقلی هستند و از آن زمان برده‌داری منسوخ‌شده است، اما اثرات آن هنوز هم احساس می‌شود. پس از پایان استعمار و بازگشت زمین‌های تولید قهوه به تولیدکنندگان بومی، بسیاری از آن‌ها فقط زمین‌های کوچک داشتند. کریس به من گفت، آن‌ها را وادار می‌کنند تا از طریق شرکت‌های چندملیتی مستقر، قهوه خود را به فروش برسانند و این کار آن‌ها را قادر به رشد مؤثر نمی‌کند.

کدام ساختارهای استعماری موجود باقی‌مانده است؟

اکنون ما درک کرده‌ایم که چگونه استعمار در طول تاریخ تجارت قهوه را تحت تأثیر قرار داده است، بیایید بررسی کنیم که چگونه این بخش امروز تأثیر می‌گذارد.

افزودن ارزش در پایان زنجیره تأمین

ازنظر تاریخی، در کشور مصرف‌کننده، جایی که بوداده، فروخته و مصرف می‌شود، به این ارزش‌افزوده شده است. به همین ترتیب، این جایی است که بیشترین سود حاصل می‌شود. این پویایی است که امروزه در بیشتر کالاها از جمله قهوه تغییر چندانی نکرده است.

تولیدکنندگان قهوه عمدتاً قهوه سبز را صادر می‌کنند – کالای خام با ارزش بازار پایین و پتانسیل سود کم. علی‌رغم این که بسیاری از کیفیت‌های قهوه در سطح مزرعه به دست می‌آید، هنوز پایین‌ترین زنجیره ارزش – یعنی تولیدکنندگان – کمترین پاداش را دارند.

قیمت‌ها در کشورهای مصرف‌کننده تنظیم می‌شوند

تولیدکنندگان قهوه غالباً «قیمت گیرنده» هستند. بسیاری از آن‌ها قادر نیستند که تعیین کنند چه زمانی و با چه قیمتی محصول خود را می‌فروشند. مارتین مایورگا بنیانگذار و رئیس شرکت Mayorga Organics می‌گوید: «تصمیمات بازار و قیمت‌گذاری در ایالات‌متحده اتفاق می‌افتد و کشورهای مبدأ از این نظر تابع هستند.»

تصمیمات قیمت‌گذاری عموماً در کشورهای مصرف‌کننده اتخاذ می‌شود، درحالی‌که بیشترین تأثیر را از نوسانات قیمت تولیدکنندگان می‌گیرند و تا حد زیادی قادر به تأثیرگذاری بر آن‌ها نیستند. درحالی‌که تلاش می‌شود قهوه به طریقی فراگیر قیمت‌گذاری شود، ما هنوز با شکستن این الگو فاصله داریم.

حضور خارجی در کشورهای تولیدکننده

اگرچه کارخانه‌ها و صادرکنندگان در کشورهای تولیدکننده قهوه مستقر هستند، اما غالباً توسط نهادهای خارجی متعلق و اداره می‌شوند. این شرکت‌ها بیشتر اروپایی و آمریکایی هستند که در مبدأ کارخانه‌ها و شرکت‌های صادراتی ایجاد می‌کنند.

مارتین توضیح می‌دهد: «این کار به این دلیل است که ارزان‌تر خواهد بود. یکی از چیزهای بزرگی که اخیراً دیده‌ام، کارخانه‌های خارجی است که قراردادهای چندساله با تولیدکنندگان امضا می‌کنند. آن‌ها وقتی قیمت‌های بازار پایین یا بی‌ثبات هستند از ثبات به‌عنوان مشوقی استفاده می‌کنند. تولیدکنندگان برای ثبات این قراردادهای بلندمدت را امضا می‌کنند، اما اگر مثلاً قیمت C افزایش یابد قادر به تغییر یا مذاکره در مورد قیمت‌های خود نیستند.»

مارتین توضیح می‌دهد که این کارخانه‌ها سپس به تولیدکنندگان امکان دسترسی به اعتبار را می‌دهند، اما با نرخ بهره بالا. وی اضافه می‌کند که در برخی موارد، اگر تولیدکنندگان وام خود را پرداخت نکنند، کارخانه مزرعه‌های آنان را می‌گیرد – سیستمی که یادآور استعمار و نابرابری استعماری است.

منبع: perfect daily grind

تنظیم و گردآوری بهنام حاتم جعفری

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.