واژه نامه قهوه: گونه‌های قهوه Species

Species

کافه اکسسوری – بسیاری از گونه‌های قهوه Species (قهوه) وجود دارد که به‌طور طبیعی در طبیعت وجود دارد و همه بومی سواحل شرقی آفریقا هستند.

ماداگاسکار بیشترین تعداد گونه قهوه را دارد، همان‌طور که توسط آرون دیویس، رئیس تحقیقات قهوه در باغ گیاه‌شناسی رویال، کیو ثبت‌شده است.

به طرز شگفت‌انگیزی، بیش از نیمی از گونه‌های قهوه جهان مستند نبودند تا اینکه دیویس و تیمش در اواخر دهه ۱۹۹۰ تصمیم گرفتند همه آن‌ها را جستجو، پیدا و فهرست کنند.

دو گونه‌ای که تقریباً تمام قهوه‌های تولیدشده برای مصرف را تشکیل می‌دهند، قهوه روبوستا و قهوه عربیکا هستند.

روبوستا را فرومایه این دو می‌دانند. این گیاه در ارتفاعات بسیار کمتری رشد می‌کند، به‌طورمعمول بین سطح دریا و ۱۰۰۰ فوت (۳۰۰ متر). بسیار مقاوم در برابر بیماری است و به‌طورمعمول دو برابر محصول در هر درخت نسبت به گونه عربیکا تولید می‌کند.

تخمین زده‌شده است که روبوستا ۳۰ درصد قهوه تولیدشده در جهان را تشکیل می‌دهد، اگرچه این رقم مورد اعتراض است.

همه گونه عربیکا از کیفیت بالایی برخوردار نیستند و می‌توان یک روبوستا که از یک عربیکا بهتر عمل می‌کند، داشت.

روبوستا اما نمی‌تواند با بهترین محصولات عربیکا رقابت کند.

اغلب می‌بینید که روبوستا با عربیکا مخلوط شده است و اگرچه انواع مختلفی وجود دارد، اما می‌توانید حدس بزنید که یک روبوستا یک فنجان تلخ و سنگین‌تر با «روشنایی» کمتر و نت‌های میوه کمتر تولید خواهد کرد و یک روبوستای خوب نت‌های شکلاتی و فندقی را به نمایش می‌گذارد.

منبع: The Coffee Dictionary, Maxwell Colonna

Species

There are many Coffea (coffee) species that occur naturally in the wild and all are indigenous to the east coast of Africa.

Madagascar has the highest number of coffee species, as recorded by Aaron Davis, Head of Coffee Research at the Royal Botanic Gardens, Kew.

Amazingly, more than half the world’s coffee species were not documented until Davis and his team decided to venture out, find, and catalogue them all in the late 1990s.

The two species that make up nearly all the coffee grown for consumption are C. robusta and C. arabica.

Robusta is seen as the inferior of the two. It grows at much lower altitudes, typically between sea level and 1,000ft (300m).

It is highly disease resistant and typically produces twice the yield per tree than Arabica.

It has been estimated that Robusta makes up 30 percent of the coffee grown in the world, although this figure is contested.

Not all Arabica is of a top quality and it is possible to have a Robusta that outperforms an Arabica.

Robusta, however, cannot compete with the best Arabica crops. You will often see Robusta blended with Arabica, and although there are many varieties, you can surmise that a Robusta will produce a more bitter, heavier cup with less “brightness” and fewer fruit notes.

A good Robusta will display chocolate and hazelnut notes.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

آشنایی با انواع مختلف قهوه هاوایی

قهوه هاوایی

کافه اکسسوری – جزایر هاوایی چشم‌اندازهای از بهشت ارائه می‌دهند؛ اما این همه‌چیز نیست. عاشقان قهوه همچنین می‌داند که قهوه هاوایی به دلیل ستایش زیاد، همراه باقیمت به همان اندازه بالا شناخته‌شده است. اگرچه بسیاری فکر می‌کنند قهوه هاوایی کونا، قهوه رویال کونا، یا قهوه طلایی هاوایی بهترین یا حتی تنها قهوه هاوایی است که ارائه می‌شود، بسیاری تصور نمی‌کنند جزایر هاوایی چیزهای بیشتری برای عرضه دارند و محدود به قهوه کونا نمی‌شود.

در این مقاله ما به شرح مختصری در مورد چگونگی رسیدن قهوه به جزایر هاوایی و همچنین چیدمان جغرافیایی جزایر و انواع مختلفی که در هر کدام رشد می‌کنیم خواهیم پرداخت. وقتی به طعم‌های مختلفی که آن‌ها به جام می‌آورند می‌پردازیم، خواهید دید که دانه‌های قهوه هاوایی به‌اندازه جزایر و اقوام خود متنوع هستند. در این مقاله در مورد قهوه مائوئی، قهوه Kauai، قهوه Molokai و قهوه Oahu صحبت خواهیم کرد و صحبت از قهوه ویژه کونا را در مقاله‌ای مجزا ارائه خواهیم داد.

تاریخچه

درختان قهوه در اوایل دهه ۱۸۰۰ با وسایل مختلفی به هاوایی رسیدند. یک راه در سال ۱۸۲۵ بود. کشتی بریتانیا H.M.S. درختان قهوه از برزیل آورد. این درختان در اواهو کاشته شدند و سپس به جزایر دیگر نیز گسترش یافتند. اولین مزارع واقعی قهوه در ساحل شمالی کاوای واقع‌شده است. ازآنجاکه شکوفایی قهوه قرن نوزدهم در هاوایی جای خود را به قرن بیستم داد، آینده قهوه در هاوایی نامشخص بود. تعرفه‌های قند در سال ۱۹۰۰ به سرزمین اصلی برداشته شد و به‌سرعت مزارع قهوه جای خود را به مزارع نیشکر دادند.

اما در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، قهوه بار دیگر به یک ظرافت تبدیل شد و مردم حاضر به پرداخت هزینه‌های بیشتر برای قهوه‌های منحصربه‌فرد بودند. درنتیجه، مزارع قهوه تولد دوباره خود را دیدند. پس از گذشت ۱۰۰ سال، زندگی قهوه در هاوایی کاملاً به گردش در آمده است و هم‌اکنون در ۷۰۰۰ هکتار در هرسال حدود ۷ میلیون پوند قهوه سبز تولید می‌شود. قهوه جزایر هاوایی همچنان یکی از قهوه‌های گران‌قیمت و نسبتاً پر حجم است که در جهان مصرف می‌شود، در کنار امثال قهوه بلومانتین جامائیکا.

جغرافیا

در هاوایی ۸ جزیره وجود دارد – به نام‌های The Big Island، Kahoolawe، Lanai، Maui، Molokai، Oahu، Kauai و Niihau. از این میان، قهوه (همیشه Arabica) فقط در ۵ جزیره از ۸ جزیره کشت می‌شود.

مائوی

مساحت در حال رشد: Ka’anenapali، Haleakala، حنا

گونه‌ها: موکا، کاتورای زرد، کاتوی قرمز و تیپیکا

دامنه قیمت برای رست شده: ۱۴ تا ۲۴ دلار در هر لیتر

دامنه قیمت دانه سبز: ۱۳ تا ۲۳ دلار / لیتر

موکا دارای نکات مختلفی از آجیل و شکلات، اسیدیته متوسط ​​، بادی متوسط ​​و یک پایان طولانی است.

کاتورای زرد با ادویه، دارچین و شیرین‌بیان خود را نمایان می‌کند. این قهوه با اسید کم و درعین‌حال بادی کامل؛ دارای یک سطح خشک است.

کاتوی قرمز دارای نکات ادویه‌ای، اسیدیته متوسط ​​، بادی کامل و یک نوع شراب مانند است.

تیپیکا بسیار مغذی است، بسیار شبیه به کونا و دارای اسیدیته متوسط ​​تا زیاد، بادی متوسط ​​و یک پایان ماندگار است.

کائوایی

منطقه در حال رشد: کالهئو

گونه‌ها: کاتوایی زرد، کاتوایی قرمز، تیپیکا، Mundo Novo، San Ramon، Ikatu

دامنه قیمت برای رست شده: ۱۲ دلار – ۲۱ دلار در هر لیتر

محدوده قیمت برای دانه سبز: ۶ تا ۸ دلار در هر لیتر

برخی از مزارع کوچک‌تر وجود دارد، اما اصلی‌ترین کارخانه قهوه موجود در کائوایی شرکت قهوه Kauai نام دارد.

کاتوایی زرد و تیپیکا؛ شیرین، مغذی، اسید کم، پر جنب‌وجوش، با یک پایان متوسط ​​است.

کاتوایی قرمز نکاتی از هل و ادویه دارد، دارای اسیدیته متوسط ​​، یک قهوه با وزن متوسط ​​و معتدل است و دارای یک طعم شیرین است.

انواع Mundo Novo، San Ramon و Ikatu برای مدتی تولید نشده‌اند، اما ممکن است در آینده باشد.

مولوکای

منطقه در حال رشد: کوالاپو

انواع: کاتوایی قرمز

دامنه قیمت برای رست شده: ۲۴ – ۲۸ دلار

دامنه قیمت دانه سبز: ناشناخته (یافتن آن سخت است)

شرکت قهوه مولوکای در کوالاپو و The Coffees of Hawaii است. در سال ۲۰۰۸ سیستم Co-Op برای کشاورزان کوچک‌تر وجود دارد که قهوه ارگانیک تولید می‌کنند.

یافتن قهوه Molokai در اکثر جاها بسیار سخت است.

هر دو قهوه فرآوری شده مالولان مالچ و همچنین خشک Molokai Muleskinner فرآوری شده می‌توانند دارای عطر گل، رایحه توت و کارامل باشند، ملایم اسیدی، سرشار از بدن هستند و از ماندگاری شکلاتی بالایی برخوردار هستند. گاه‌به‌گاه می‌توان به یادداشت‌های جالب گیاهی نیز اشاره کرد.

اواهو

منطقه در حال رشد: ساحل شمالی بین وهیاوا و ویالوا

دامنه قیمت برای قهوه رست شده: ۱۷ – ۲۱ دلار

دامنه قیمت دانه سبز: ۱۲ تا ۱۴ دلار (یافتن آن سخت است)

یافتن قهوه اوهو نیز دشوار است.

این قهوه عموماً با عنوان قهوه Waialua شناخته می‌شود، ازنظر اسیدی کم، ازنظر بادی متوسط ​​است و دارای یک میوه خشک و میوه‌ای است.

هاوایی (Big Island)

مساحت در حال رشد: Kona، Kau، Puna، Hamakua

گونه‌ها: تیپیکا، کاتورا، موکا

دامنه قیمت برای قهوه رست شده: ۱۵ – ۴۰ دلار

دامنه قیمت دانه سبز: ۱۰ تا ۲۵ دلار

قهوه کونا بزرگ در اینجا است که در مقاله دیگری به آن می‌پردازیم؛ زیرا بسیاری از قلمرو را در بر می‌گیرد.

نتیجه

شما اگر به دنبال خرید قهوه Fair Trade یا قهوه ارگانیک هستید، قهوه هاوایی انتخاب خوبی است. درحالی‌که همه آن‌ها ازنظر ارگانیک مجاز نیستند، بسیاری در آن مسیر حرکت می‌کنند یا به‌صورت پیش‌فرض ارگانیک هستند.

منبع: I need coffee

تنظیم و گردآوری بهنام حاتم جعفری

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

انواع قهوه کاتوای و ویزگی های آن

قهوه کاتوای

کافه اکسسوری – قهوه کاتوای بیش از چهار دهه است که در حال تولید است و به دلیل بازده بالای آن، کیفیت قابل‌اعتماد و سودآوری بالقوه برای تولیدکنندگان ارزش دارد.

به‌تازگی، نشانه‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه ممکن است یک رنسانس کاتوای در حال وقوع باشد.

در سال ۲۰۱۹، بسیاری از گونه‌های کاتوای امتیازات برجسته‌ای کسب کردند، در منوی برترین کافه‌های جهان قرار گرفتند، یا در دو سال گذشته به‌صورت متوالی جام تعالی قهوه برزیل را از آن خود کردند.

قهوه کاتوای از کجا می‌آید؟

باوجوداینکه این نوع قهوه از دهه ۱۹۴۰ موردتحقیق قرار گرفت؛ اما ارقام کاتوای فقط در سال ۱۹۷۲ به‌طور رسمی در برزیل معرفی شد.

این یک تلاقی ژنتیکی بین دو جهش طبیعی عربیکا با رنگ زرد کاتورا و موندو ناوو است که می‌تواند به رنگ قرمز تغییر کند.

ازآنجاکه این گیاه کوچک‌تر است، می‌توان آن را نزدیک به هم کاشت و تراکم کاشت بالاتری را ایجاد می‌کند و امکان دستیابی آسان‌تر به گیلاس‌های قهوه را در هنگام برداشت محصول فراهم کرد.

کاتوای برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ به گواتمالا معرفی شد، جایی که اینک ۲۰٪ از تولید قهوه این کشور را تشکیل می‌دهد.

پس‌ازاین، در سال ۱۹۸۳ به هندوراس معرفی شد و اکنون تقریباً نیمی از کل قهوه عربیکای کشت‌شده در این کشور را تشکیل می‌دهد و سرانجام، در سال ۱۹۸۵ به کاستاریکا معرفی شد.

بسیاری از زیرگروه‌های کاتوای وجود دارد که اکثر آن‌ها با نام‌های فنی مختلف در آمریکای مرکزی شناخته می‌شوند.

تولید و پردازش کاتوای

برداشت اول کاتوای معمولاً فقط بعد از سه سال صورت می‌گیرد.

این گیاه پاسخ خوبی به لکه‌دار شدن و لقاح می‌دهد، به این معنی که مدیریت در طول تولید می‌تواند بر میزان تولید قهوه و همچنین گیاه قهوه تأثیر بگذارد.

ازآنجاکه برخی از گیاهان کاتوای ممکن است زودتر برای برداشت آماده شوند و برخی دیگر دیرتر، این اجازه را می‌دهند که کار و ماشین‌آلات در یک دوره طولانی فعالیت کنند.

این شیوه برداشت بهبود بهینه‌سازی ساختارهای پس از برداشت و همچنین ذخیره‌سازی بهتر می‌شود و این امکان را می‌دهد که معاملات خریدوفروش در تعداد بیشتری تقسیم شود.

پردازش و خشک‌کردن این نوع قهوه در کشورهای مختلف، متفاوت است.

در برزیل روش‌های سنتی و طبیعی پردازش کاتوای ارجح است، زیرا بادی را به جام اضافه و مشخصات منحصربه‌فردی را ایجاد می‌کنند.

در آمریکای مرکزی، خشک شدن طبیعی قهوه در بین تولیدکنندگان کوچک‌تر متداول است.

بزرگ‌ترین مسئله‌ای که کاتوای با آن روبروست، مقاومت ضعیف آن در برابر زنگ‌زدگی، عفونت‌های قارچی و آفات است؛ اما، با ایجاد نسل‌های جدید این مشکلات رفع شدنی است.

به دلیل وجود شرایط پایدار آب و هوایی در برزیل، گیاهان به‌اندازه سایر کشورهای تولیدکننده قهوه مستعد زنگ‌زدگی نیستند.

بااین‌حال، نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتری درزمینهٔ کود در مناطق آمریکای مرکزی می‌تواند سود تولیدکننده را کاهش دهد.

قهوه کاتوای در فنجان

کاتوای می‌تواند انواع مختلفی از خصوصیات حسی را در فنجان قهوه بروز دهد؛ البته بسته به اینکه چگونه و کجا تولید و پردازش‌شده است.

با توجه به طعم مزه‌های شکلات، کارامل، شکر کارامل، عسل، بادام و ادویه‌جات مانند جوز هندی و شیرینی در انواع این قهوه توصیه می‌شود که از رُست سبک تا متوسط ​​استفاده شود تا بهترین کیفیت را نشان دهد.

وقتی صحبت از انواع مختلف رنگ کاتوای می‌شود، تفاوت زیادی در طعم وجود ندارد.

کاتوای قرمز می‌تواند بادی کامل‌تری داشته باشد و کاتوای زرد می‌تواند دارای یک بادی نرم‌تر باشد و این بستگی به شرایط آب و هوایی و ارتفاع موجود در هنگام رشد و همچنین پردازش پس از برداشت دارد.

البته گفتنی است که دانه‌های قرمز کاتوای تمایل به تولید قهوه پیچیده‌تری دارند.

منبع: Perfect Daily Grind

نوشته ایزابل مانی سان مکس

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

قهوه لیبریکا و ویژگی های این گونه قهوه

قهوه لیبریکا

کافه اکسسوری –  قهوه لیبریکا نام گونه‌ای از قهوه است که شاید تنها نام آن را شنیده باشید، چراکه تنها ۲ درصد از قهوه مصرفی دنیا را به خود اختصاص داده است.

دو گونه دیگر یعنی عربیکا و روبوستا شهرت و میزان مصرف بالای ۹۰ درصد قهوه در جهان را به خود اختصاص داده‌اند و این امر تنها به خاطر کیفیت و محبوبیت این دو گونه نیست، بلکه حجم تولید گونه‌های دیگر قهوه همچون لیبریکا به‌اندازه‌ای نیست که در صنعت قهوه جایی را به خود اختصاص دهند.

لیبریکا به خانواده‌ی بزرگ روناسیان (Rubiaceae) تعلق دارد و برای نخستین بار در منطقه‌ی لیبریا کشوری کوچک در غرب آفریقا (Liberia) کشف شد و نامش نیز ریشه در نام همین سرزمین دارد.

درختچه‌های قهوه‌ لیبریکا درواقع از گیاهان وحشی و خودروی لیبریا سرچشمه می‌گیرد؛ اما امروزه تقریباً می‌توان گفت لیبریکا دیگر در آفریقا یافت نمی‌شود و سؤال اینجاست که این ۲٪ قهوه‌ی مصرفی دنیا در کجا کشت می‌شود؟

سرزمین‌های کشت لیبریکا‌

این قهوه که برخلاف عربیکا در سرزمین‌های کم ارتفاع و مرطوب بهترین رشد را دارد، امروزه بیشتر در برخی کشورهای آسیایی و آمریکای جنوبی کشت می‌شود.

دمای بهینه برای رشد این قهوه بین ۱۸ تا ۲۸ درجه‌ و دمای بیشینه برای رشد آن ۳۴ درجه‌ی سانتی‌گراد است.

اگر بخواهیم کشورهایی که بیشترین حجم لیبریکا را تولید می‌کنند نام ببریم، باید به مالزی، اندونزی و فیلیپین اشاره کرد و بعدازاین سه، تایلند و ویتنام قرار دارند.

در اواخر قرن نوزدهم مزارع قهوه این کشورهای آسیایی مورد هجوم گسترده‌ی نوعی آفت قرار گرفت که از آن با نام «زنگار قهوه» یاد می‌شود. قارچ‌های انگلی به محصولات عربیکا که سال‌های سال محصول پرطرفدار آن منطقه بود، آسیب جدی وارد کردند.

قهوه ای مقاوم در برابر بیماری

چاره‌ی مشکل در پرورش محصولی جایگزین بود که بادوام‌تر باشد. لیبریکا که نخستین بار در سال ۱۸۷۵ به دست آلمانی‌ها به اندونزی برده شده بود.

پس از مدت کوتاهی به دلیل مقاومتی که در برابر آفت زنگار قهوه داشت به محصولی پرطرفدار در این منطقه تبدیل شد و همین موضوع باعث شد که امروزه، این کشورها بیشترین میزان قهوه‌ی لیبریکای دنیا را تولید کنند.

البته در سال ۱۸۹۵ این‌گونه‌ی قهوه هم موردحمله‌ی شدید نوعی از قارچ‌های انگلی قرار گرفت.

درنهایت در سال ۱۹۰۰ قهوه‌ کانفورا برای نخستین بار به جاوه‌ی اندونزی برده شد. از میان گونه‌های مختلف کانفورا، روبوستا هم پرمحصول‌تر بود و هم مقاومت بالایی در برابر زنگار نشان می‌داد.

به همین دلیل از سال ۱۹۱۰ به بعد، بخش وسیعی از منطقه‌ی آسیای جنوب شرقی، به‌جای عربیکا و لیبریکا، زیر کشت قهوه‌ی روبوستا قرار گرفت.

لیبریکا قهوه‌ای سرسخت

لیبریکا به‌طورکلی قهوه‌ا‌ی سرسخت است؛ هم در برابر آفت‌هایی مانند کرمک و اغلب قارچ‌های انگلی و زنگار و هم در برابر سختی‌های شرایط نگهداری، انبار و رطوبت. ازاین‌جهت لیبریکا شانه‌به‌شانه‌ی روبوستا می‌زند.

اگر درجه‌ی سرسختی قهوه‌ عربیکا را «متوسط» بدانیم، درجه‌ی سرسختی و مقاومت لیبریکا «بسیار بالا» محسوب می‌شود.

برگ‌های پهن و ضخیم و دانه‌های سخت و درشت قهوه‌ لیبریکا از دلایل این سرسختی به شمار می‌آیند.

درختچه‌ی قهوه‌ لیبریکا نسبت به دیگر انواع قهوه بزرگ‌تر و بلندتر است و گاهی تا ۲۰ متر هم قد می‌کشد.

این در حالی است که بلندی درختچه قهوه عربیکا می‌تواند به حدود ۵ تا ۶ متر و قهوه روبوستا به ۹ تا ۱۲ متر برسد.

لیبریکا تفاوت‌های مهم دیگری نیز با گونه‌های دیگر قهوه دارد. برای نمونه می‌توان به فاصله‌ی زمانی میان شکوفه دادن تا رسیدن گیلاس‌های قهوه اشاره کرد.

این زمان برحسب شرایط آب و هوایی و شیوه‌ی کشاورزی و تحت تأثیر عوامل مختلف دیگر، متفاوت است؛ اما به‌عنوان یک قاعده‌ی کلی، این بازه‌ی زمانی برای قهوه‌ عربیکا از ۶ تا ۹ ماه، برای قهوه‌ روبوستا از ۹ تا ۱۱ ماه و برای قهوه‌ لیبریکا از ۱۲ تا ۱۴ ماه است.

فرآوری و نگهداری لیبریکا و دشواری‌های آن

دانه‌های قهوه‌ لیبریکا نسبت به دیگر قهوه‌ها درشت‌تر، کشیده‌تر و چگال‌تر هستند و به نیروی بیشتری برای آسیاب نیاز دارند.

درشتی اندازه‌ی گیلاس‌های قهوه‌ی لیبریکا گاهی مشکلاتی در فرآوری به وجود می‌آورد.

مثلاً گوشت‌گیری (depulping) قهوه‌ لیبریکا به دلیل اندازه‌ی بزرگ میوه و سختیِ پوسته‌اش دشوار است.

محصول لیبریکا را معمولاً دو بار در سال برداشت می‌کنند. وزن محصول خشک ۷ تا ۱۰ درصد کمتر از میوه‌ی تازه است.

یک هکتار از مزرعه‌ی قهوه‌ لیبریکا به‌طور میانگین ۷۵۰ تا ۹۰۰ کیلوگرم محصول می‌دهد. این در حالی است که مزارعِ تحت مراقبت و روش‌های کشاورزی بهتر و مناسب‌تر، گاهی تا ۱/۷ تن نیز محصول می‌دهند.

فرآروی قهوه لیبریکا

لیبریکا را هم می‌توان به شیوه‌ی خشک فرآوری کرد و هم به شیوه‌ی خیس. پوسته‌ی ضخیم میوه‌ی لیبریکا ممکن است این ذهنیت را ایجاد کند که فرآوری خیس برای این محصول مناسب‌تر است، اما در اغلب موارد این قهوه را به روش خشک فرآوری می‌کنند.

درروش خیس میوه‌های قهوه پس از جمع‌آوری، حداکثر تا ۲۴ ساعت گوشت‌گیری می‌شوند. سپس مراحل تخمیر و جداسازی لیزاب (mucilage) و شستشو اتفاق می‌افتد و محصول طی ۷ تا ۱۰ روز زیر آفتاب، یا ۶ الی ۲۰ ساعت در ماشینِ خشک‌کن (ترکیبی از هر دو) به‌دقت خشک شده و به‌صورت قهوه‌ی پوسته‌دار (parchment) با ۱۱ تا ۱۲ درصد رطوبت انبار می‌شود.

این فرآیند یا در کارگاه‌های قهوه‌ی ایالتی و کارخانه‌های انگشت‌شمار خصوصی اتفاق می‌افتد، یا به‌صورت دستی و به دست گروه‌های کوچک محلی و کشاورزان.

درروش خشک، میوه‌ها که معمولاً با روش برداشت شاخه‌ای (و نه دانه به دانه) جمع‌آوری می‌شوند، به مدت ۳ تا ۴ هفته زیر آفتاب مستقیم یا به مدت ۲ تا ۳ روز در ماشین‌های خشک‌کن خشک می‌شوند. انبار قهوه‌ای که به روش خشک فرآوری شده نسبت به قهوه‌های پوسته‌دار، به دلیل ویژگی‌های نم‌پذیری (hygroscopic) محصول سخت‌تر است؛ چراکه محصول در این شرایط به‌شدت رطوبت را به خود جذب می‌کند.

ارزش قهوه لیبریکا در بازار قهوه

لیبریکا برخلاف نادر بودنش، محصول بسیار ارزان‌قیمتی است. درواقع کشورهای آسیای جنوب شرقی شاید تنها بازارِ خریدار این محصول باشند.

قهوه لیبریکا در مالزی، اندونزی و فیلیپین ارزان‌ است و در حجم بالا خریدوفروش می‌شود.

البته بازار بدی به شمار نمی‌آید چراکه اغلب خریداران در این کشورها، به‌قصد تهیه‌ی محصولاتی مانند قهوه‌ی فوری یا عصاره‌‌ی قهوه، لیبریکا را خریداری می‌کنند.

لیبریکا در برخی کشورهای آمریکای جنوبی مانند گویان، سورینام، ونزوئلا و برزیل هم کشت می‌شود اما به میزان کم‌تر.

این قهوه راهی به دایره‌ی توجهات قهوه‌فروش‌ها و برشته‌کاری‌های غرب باز نکرده و دلیل این اتفاق شاید دسترسی سخت به این محصول باشد.

اما مهم‌ترین دلیل راه نیافتن لیبریکا به غرب شاید مزه‌ی تا حدودی ناخوشایندش باشد. قهوه‌ای که از این دانه‌ها‌ تهیه می‌شود مثل تمام قهوه‌های دیگر است: قهوه‌ای‌رنگ، ذاتاً تلخ و حاوی کافئین؛ و این‌همه‌ی آن‌ چیزی است که یک قهوه‌خور معمولی از نوشیدنی محبوب خود انتظار دارد؛ اما این تمام ماجرا نیست.

پروفایل طعمی قهوه لیبریکا

پروفایل طعمی قهوه‌ لیبریکا بیشتر شبیه به روبوستا ست تا عربیکا؛ اما دو عامل لیبریکا را از روبوستا جدا می‌کند، اول این‌که رایحه‌ی لیبریکای برشته‌شده به نسبت ناخوشایند است.

دومین عامل، طعم مزه دودی این قهوه است.

در بعضی منابع طعم لیبریکا به تنباکوی مایع تشبیه شده که تفاوت زیادی با طعم یادهای ملایم سوخته‌ای دارد که ممکن است در قهوه‌های تیره برشت معمول پیدا شود. حتی برخی آن را به لاستیک ماشین و پلاستیک در حال سوختن تشبیه کرده‌اند.

به همین دلیل در کشورهایی مانند مالزی، این قهوه با مقدار زیادی شیر و شکر آماده و سرو می‌شود تا تلخی‌اش را بگیرند.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.