واژه نامه: شکوفه Bloom

Bloom

کافه اکسسوری – شکوفه Bloom اصطلاحی است که برای توصیف آزادسازی سریع دی‌اکسید کربن (CO2) از قهوه به کار می‌رود که در هنگام برخورد آب با قهوه رخ می‌دهد.

شکوفه همان پوسته‌های براقی است که شما در بالای قهوه فرانسه قبل از ته‌نشین شدن آن، مشاهده می‌کنید. زمینه خاصی که ما از آن به‌عنوان «شکوفه» به‌جای «پوسته» یاد می‌کنیم، هنگام تهیه قهوه رخ می‌دهد.

غالباً، شکوفه به‌عنوان بخش خاصی از فرآیند ریختن مشخص می‌شود. دستورالعمل‌های دم‌آوری حاوی مقدار زیادی آب هنگام افزودن قهوه است.

ایده این است که با بیرون راندن دی‌اکسید کربن می‌توانیم به آب کمک کنیم تا طعم قهوه و طعم‌های منفی بالقوه CO2 را از بین ببرد. این استدلال وجود دارد مبنی بر اینکه زمان شکوفه می‌تواند بر روی عطروطعم تأثیر بگذارد.

به دلیل وجود تعداد معطر آزادشده و زمان ماندن قهوه برای دم‌آوری می‌تواند بر این مسئله تأثیرگذار باشد.

تأثیر دقیق شکوفه‌های مختلف در دم کردن قهوه مشخص نیست؛ اما آن را بیشتر به‌عنوان نشانه‌ای از چگونگی دانه تازه رُست شده باکیفیت تولید می‌توان در نظر گرفت.

منبع: The Coffee Dictionary, Maxwell Colonna

Bloom

The bloom is a term used to describe the rapid release of carbon dioxide (CO۲) that occurs when water hits ground coffee.

It is that frothy, crustlike top you find on the top of a French press before you plunge down.

The specific context in which we refer to this as a “bloom” rather than a “crust” is when brewing single-serve filter coffees. Often, the bloom will be singled out as a specific part of the pouring process.

Brew recipes will indicate how much water to add at the beginning to “bloom” the coffee. This will be followed by a wait before the coffee is poured.

The idea is that by expelling the carbon dioxide we can help the water access the flavour from the coffee and expel the potentially negative flavours of too much CO۲.

There is probably some truth in this. There is an argument that the bloom time can affect flavour, owing to the number of aromatics released, and the time the coffee is left to bubble away can be used to alter this.

I am dubious as to the exact impact of varying “blooming” on coffee brewing, and see it more as an indication of how freshly roasted the beans are as opposed to the quality of the brewing

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

وجوه تمایز قهوه های اسپرسو و ریستریتو

اسپرسو و ریستریتو

کافه اکسسوری – اسپرسو و ریستریتو نامی آشنا در میان قهوه‌ها به شمار می‌آیند و بی‌شک با ترکیبات و قهوه‌های بر پایه اسپرسو هم آشنایی دارید، قهوه‌هایی مانند آمریکانو، کاپوچینو و غیره. ریستریتو نیز، یکی از قهوه‌های بر پایه اسپرسوست که به‌عنوان برادر کوچک‌تر اسپرسو شناخته می‌شود؛ اما سؤال اینجاست که ریستریتو چیست و چه فرقی با اسپرسو دارد.

در فرایند دم‌آوری، میزان قهوه و فشار و دمای آب در هر دو یکسان است. در اسپرسو یک شات ۳۰ میلی‌لیتری از قهوه است که تحت‌فشار و حرارت بالا، از درون‌دانه‌های آسیاب شده قهوه می‌گذرد و بعد از ۲۵ تا ۳۰ ثانیه یک نوشیدنی مطلوب به ما می‌دهد و ریستریتو که در ایتالیایی به معنای محدود کردن (restrict) است، بین ۱۵ تا ۲۵ میلی‌لیتر است و حجم کوچک‌تری به نسبت اسپرسو عصاره گیری می‌شود و تنها فرق آن‌ها در همین است. هر دو این‌ها به‌وسیله دستگاه اسپرسوساز دم‌آوری می‌شوند و در به دست آوردن قهوه ریستریتو هیچ دستگاه خاصی استفاده نمی‌شود.

ریستریتو درواقع یک اسپرسوی محدود و کوچک‌شده است به این معنا که در تولید و دم‌آوری آن مقدار آب مصرفی کمتر است تا نوشیدنی کمتر و محدودشده‌ای به دست آید و به همین دلیل که زمان نسبتاً کمتری نیست به اسپرسو با آن در تماس است طعم شیرین‌تری دارد و تمرکز آن بیشتر بر طعم قهوه است.

تفاوت در شیوه دم‌آوری

در درست کردم و دم‌آوری ریستریتو تمایلات باریستاها دخیل است. برخی از باریستاها ریستریتو را دقیقاً مشابه اسپرسو درست می‌کنند و برخی دیگر تمایل دارند تغییراتی را بین این دو قهوه قائل شوند.
باید همواره این نکته را مدنظر قرار داد که در یک شات میزان یکسانی از قهوه، فشار و دمای آب استفاده می‌شود و تنها فرق دم‌آوری بین این دو نوع قهوه در میزان آب مصرفی است. برخی از باریستاها در فرآیند دم‌آوری ریستریتو بعد از مدت ۱۵ ثانیه دستگاه را متوقف می‌کند و برخی دیگر برای رسیدن به ریستریتو از آسیاب ریزتری برای دانه قهوه استفاده می‌کنند و زمان را مشابه دیگری در نظر می‌گیرند و این تنها بر اساس سلیقه شخصی باریستا و سیاست کافی‌شاپ صورت می‌گیرد.

تفاوت در طعم و عصاره گیری

مهم‌ترین و کلیدی‌ترین تفاوت میان این دو نوع قهوه، تفاوت در طعم این دو نوع است.
میزان بادی یا حس دهانی در قهوه به عوامل همچون دانه قهوه سبز، شیوه رُست و روش‌های دم‌آوری بستگی دارد. در هر دو قهوه فشار بالای آب و دما باعث ایجاد حس سیروپ مانند دردهان می‌شود. باوجوداین، در زمان‌های متفاوت، ترکیبات طعم و عطر در قهوه معمولاً متفاوت است. در ابتدا ما با طعمی ملایم درون قهوه خود مواجه می‌شویم و در ادامه اسیدیتی، شیرینی، تعادل در طعم و در جهاتی به تلخی می‌رسیم. در قهوه ریستریتو میزان ترکیباتی که باعث به وجود آمدن حس تلخی می‌شود، محدود و درنهایت قهوه‌ای شیرین‌تر نسبت به اسپرسو خواهیم داشت.

در قهوه ریستریتو باید به این نکته نیز توجه داشت که درزمانی که به دنبال جنبه‌های طعمی شیرین‌تر نسبت به اسپرسو هستیم، با نقص کم عصاره گیری نیز مواجه خواهیم بود. قهوه‌ای که کم عصاره گیری می‌شود طعمی نزدیک به ترشی و ناخوشایند دارد. به همین خاطر باید در تهیه ریستریتو، دقت کرد که به تعادلی در طعم، برسیم و این نکته‌ای است که باید به آن دقت ویژه‌ای کرد.

انتخاب بین اسپرسو و ریستریتو

حال این سؤال پیش می‌آید که در میان این دو نوع قهوه کدام از دیگری بهتر است؟ این سؤالی است که پاسخ روشن و مشخصی نمی‌توان به آن داد و همه‌چیز به نوع ذائقه و تمایلات طعمی مشتری دارد. درصورتی‌که نوشیدنی شبیه به اسپرسو، اما شیرین‌تر و راحت‌تر در نوشیدن می‌خواهید، ریستریتو پیشنهاد مناسبی است و می‌توان شیرینی قهوه را که در اندازه‌ای کوچک و محدودشده دم‌آوری شده است را تجربه کنید که در میزان جذب کافئین به همان میزان اسپرسو است.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

روش‌های دم‌آوری قهوه و تفاوت های آن

روش‌های دم‌آوری قهوه

کافه اکسسوری – از زمان پیدایش قهوه، بشر به دنبال گرفتن بهترین عصاره‌گیری از قهوه این میوه عجیب و انرژی‌بخش بوده است و به همین دلیل، روش‌های دم‌آوری قهوه ابداعی به وجود آمد که هرکدام از این روش‌ها بر طبق اصولی متفاوت، عصاره قهوه را استخراج می‌کنند و بالطبع طعم‌های مختلفی به وجود می‌آورند.

انواع روش‌های دم‌آوری

زمانی که یک قهوه را با تجهیزات مختلف دم می‌کنیم، به نوشیدنی‌هایی با بادی و خصوصیات طعمی متفاوت می‌رسیم.
در طراحی هر ابزار و تجهیزات دم‌آوری، یکی از شش روش زیر، برای عصاره‌گیری مورداستفاده قرار می‌گیرد:

خیساندن (Steeping)

در این روش، قهوۀ خشک در ظرفی با آب جوش مخلوط می‌شود و برای مدت‌زمانی معین در تماس با آب می‌ماند و سپس از نوشیدنی یا عصاره جدا می‌شود.
مدت‌زمان تماس آب و قهوه به درجۀ آسیاب، دمای آب، میزان تلاطم ذرات قهوه و اینکه تفالۀ قهوه را چقدر سریع و پس از چه مدتی از نوشیدنی جدا می‌کنیم، بستگی دارد.
از ابزارهایی که بر اساس این روش مورداستفاده قرار می‌گیرد می‌توان به فرنچ پرس اشاره کرد.
فرنچ پرس آسانترین روش دم‌آوری قهوه است؛ زیرا تنها کافی است قهوه و آب نزدیک به جوش را در یک محفظه کنار هم نگه داریم تا قهوه دم شود.

جوشاندن (Decoction)

در این روش قهوۀ آسیاب شده در یک ظرف حاوی آب که در حال جوشیدن است، مخلوط می‌شود.
پس از مدت‌زمان معینی، اجازه می‌دهیم تا قهوه ته‌نشین شود و عصاره را از ظرف تخلیه می‌کنیم.
معمولاً در این روش عصاره‌گیری همانند روش نفوذی است و به خاطر دمای بالای آب و جوشیدن آن، تلاطم در بالاترین حد رخ می‌دهد. قهوه ترک بر اساس این روش دم‌آوری تهیه می‌شود.

تراوش (Percolation)

در این روش، قهوۀ آسیاب شده در ظرفی ریخته می‌شود که هم محفظۀ دم‌آوری دارد و هم وسیله‌ای برای جداسازی تفاله از نوشیدنی و آب داغ به کمک پمپی به‌طور مکرّر از میان ذرات قهوه عبور می‌کند و ابتدا آب و سپس عصاره، لابه‌لای ذرات قهوه به گردش در می‌آیند.
در این روش، مدت تماس آب و قهوه به درجۀ آسیاب، دمای آب یا عصاره و میزان گردش بستگی دارد.
دستگاه پرکولاتور بر اساس این روش دم‌آوری عمل می‌کند.
در این روش آب دمای بالا چندین بار از قهوه عبور داده می‌شود و باعث تلخ شدن عصاره نهایی می‌گردد.

فیلتر قطره‌ای (Drip Filtration)

مانند روش تراوش، در این روش‌های دم‌آوری قهوه قهوۀ خشک در ظرفی ریخته می‌شود که هم‌زمان هم محفظۀ دَم و هم وسیله‌ای است برای جداسازی تفاله از نوشیدنی.
در این روش، آب داغ تنها یک مرحله از قهوه عبور داده می‌شود و عصاره از محفظۀ دَم، قطره‌قطره در ظرف پایینی می‌چکد.
زمان تماس آب و قهوه در این روش اصولاً به مدت‌زمانی بستگی دارد که آب در محفظۀ دَم جریان می‌یابد و همچنین درجۀ آسیاب قهوه. سایر عوامل مهم در این روش دم‌آوری عبارت‌اند از دمای آب، شکل محفظه و نوع فیلتر.
کمکس، V60، کلور دریپر، کالیتا و نل دریپ، نمونه‌هایی از تجهیزات دم‌آوری قهوه به روش فیلتر قطره‌ای هستند.

فیلتر خلاء (Vacuum Filtration)

در این روش از ظرف دو محفظه‌ای استفاده می‌شود که گونۀ دیگری از روش خیساندن است.
فشار بخار، آب داغ را از محفظۀ پایینی به محفظۀ دوم که قهوۀ آسیاب شده در آن است، فشار می‌دهد. بخار کردن و هم خوردن، باعث تلاطم آب و قهوه می‌شود.
زمانی که حرارت پس از مدت دلخواه قطع شود، بخار در محفظۀ پایینی متراکم می‌شود و تولید خلاء می‌کند.
خلاء، نوشیدنی را با عبور از فیلتر به پایین می کشد و درون محفظۀ پایینی می‌آورد، اما تفاله همان جا باقی می ماند.
در این روش مدت تماس قهوه و آب به عواملی همچون سرعت ایجاد خلاء، ویژگی های قسمت فیلتر و درجۀ آسیاب قهوه، بستگی دارد
ابزار دم‌آوری سایفون به این روش عمل می‌کند.

تزریق تحت‌فشار (Pressurized Infusion)

در این روش که یکی از روش‌های دم‌آوری قهوه است، آب با فشار بالا از بین ذرات قهوۀ خشک که در محفظۀ دَم قرار دارند، عبور داده می‌شود. ترکیب حرارت و فشار آب، مواد طعم‌دهندۀ محلول را استخراج می‌کند، روغن های محلول را امولوسیون می‌کند و ریزذرات فیبر دانه‌ها را به همراه حباب های گاز معلق نگه می‌دارد.
محصول این روش یک نوشیدنی با غلظت مواد محلول بسیار بالا است.
به‌منظور تهیۀ نوشیدنی یکدست در این روش، مدت کوتاه دَم و آسیاب بسیار ریز خیلی ضروری است.
دمای دَم در این حالت ۸۸ تا ۹۲ درجه سانتیگراد است که کمی پایین تر از سایر روش هاست.
دستگاه اسپرسوساز بر اساس این روش، عصاره‌گیری قهوه انجام می شود.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

اسیدیته قهوه و دلایل کم یا زیاد بودن آن

اسیدیته قهوه

کافه اکسسوری – اسیدیته قهوه یکی از منازعه‌آمیزترین ویژگی‌های قهوه است که به‌عنوان یکی از ویژگی‌های کلیدی و وجه تمایز قهوه‌های اسپشیالیتی شناخته می‌شود. مصرف‌کنندگان موج سوم قهوه طرفدار این ویژگی خاص قهوه هستند، البته از سوی کارشناسان قهوه هم بسیار اهمیت دارد؛ اما منظور از اسیدیته چیست؟ اسیدیتی قهوه خوب است یا بد؟ چگونه می‌توان اسیدیته را در فرآیند رُست یا دم‌آوری قهوه برجسته‌تر کرد یا به حداقل و به‌صورت قهوه‌ای با اسیدیته پایین رساند. در این مقاله به چیستی اسیدیته در قهوه به‌صورت تفضیلی پاسخ خواهیم داد.

 چیستی اسیدیته قهوه

تعریف چیستی اسیدیته از نگاه کارشناسان این است: «پر جنب‌وجوش و زنده، دارای مزه تندوتیز، روشن، میوه‌ای، گازدار و …» این‌ها کلمات مختلفی هستند که برای توصیف این ویژگی استفاده می‌شوند؛ اما درحالی‌که ما صفت‌های زیادی برای توصیف این حالت داریم، هیچ‌یک از آن‌ها واقعاً اسیدیته را توضیح نمی‌دهند. تعریف آن آسان نیست چون یک مفهوم انتزاعی است.

اگر بخواهیم دقیقاً بگوییم این ویژگی چیست، آسان نیست و این عمدتاً به این دلیل است که اسیدیته اشکال مختلفی را در دهان ما به خود می‌گیرد. اسیدیته روی طعم و عطر تأثیر می‌گذارد و مشخصات ویژگی‌های میوه‌های هسته‌دار، شهد شیرین یا سیب‌های آبدار را در طعم قهوه بروز می‌دهد. اسیدیته یکی از اساسی‌ترین مزه‌های قهوه است که باعث ایجاد شفافیت و پیچیدگی در قهوه شده و بدون وجود آن طعم قهوه کسل‌کننده و بی‌روح است. اسیدیتی قهوه درواقع همان ترشی قهوه است. اگر بخواهیم شفاف‌تر در مورد این ویژگی صحبت کنیم بهتر است این را بگوییم: «در حقیقت پروتون‌هایی که اسیدهای قهوه آزاد می‌کنند از طریق گیرنده‌های زبان دریافت شده و پیام‌های عصبی به مغز فرستاده می‌شود. مغز به ما می‌گوید شما یک نوشیدنی با مزه اسیدی میل کرده‌اید.» حتی با این توضیح هم نمی‌توان این ویژگی را تمام و کمال توضیح داد چراکه حقیقتاً یک مفهوم انتزاعی است.

از سوی دیگر اگر میزان اسیدیته قهوه را با pH اندازه بگیریم، pH پایین یا قهوه با اسید پایین حاوی اسیدیته بالاتر و pH بالا به‌طور طبیعی دارای اسیدیته پایین‌تر است. یادتان باشد اسیدیته حاصل یک ترکیب شیمیایی است و نوع دقیق این ترکیب بر طعم قهوه تأثیر می‌گذارد. دانستن کمی از شیمی قهوه می‌تواند به نحوه برشته کردن و بو دادن قهوه کمک کند تا بهترین طعم‌های ممکن را در فنجان قهوه به دست بیاورید.

به عقیده کارشناسان قهوه، اسیدیته می‌تواند هارمونی یک فنجان قهوه را تکمیل کند یا باعث عدم تعادل آن شود. اگر این ویژگی بیش‌ازحد مشخص و طعم قهوه‌ترش شود، اغلب مردم طعم این قهوه را دوست ندارند و بدون اسیدیته نیز، طعم قهوه مسطح و بی‌مزه می‌شود.

تجزیه‌وتحلیل اسیدهای موجود در قهوه

اسیدهای موجود در قهوه را می‌توان به دو دسته ارگانیک و کلروژنیک تقسیم کرد. ارگانیک اسیدها یا همان اسیدهای آلی شامل اسیدهای سیتریک، مالیک، کوینیک، استیک، سوکسینیک و تارتاریک هستند. این‌ها اسیدهای میوه‌ای «خوب» هستند که دوست دارید در فنجان قهوه خود داشته باشید. به عقیده کارشناسان، اسیدیته برای نوشیدنی هنگامی مفید است که ترکیبات اساسی موجود در آن اسیدهای آلی هستند و همه آن‌ها نت‌های خاص خود را به قهوه اضافه می‌کنند.

اسید مالیک

همان اسیدی است که در سیب‌های سبز وجود دارد؛ بنابراین قهوه دم‌آوری شده حاوی این اسید با نت سیب سبز ‌آبدار خواهد بود.

 اسید سیتریک

همان‌طور که احتمالاً حدس زده‌اید، مرکبات بیشتری مانند لیمو، پرتقال و شهد گیاهان را در فنجان قهوه بروز خواهد داد.

 اسید تارتاریک

بیشتر طعم مزه انگور را دارد؛ اگرچه طعم موز را نیز می‌تواند بروز دهد.

اسید استیک یا اتانوئیک اسید

همان جوهر انگور یا جوهر سرکه است که جز اسیدهای آلی  از گروه کربوکسیلیک اسیدها محسوب می‌شود.

در این میان اسیدهای کلروژنیک را هم داریم که در فرآیند رُست یا برشته کاری به اسیدهای کوینیک تجزیه می‌شوند. مسئله این است که اسیدهای کوینیک طعم خوبی ندارند و عموماً این ترکیبات مسئول تلخی، طعم گس و ترش بودن نوشیدنی‌ها دارد.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

قانون M4 در دم آوری قهوه اسپرسو

قانون M4

کافه اکسسوری – هنگامی که صحبت از دم‌آوری قهوه به روش اسپرسو می‌شود نام ایتالیا را نیز به همراه خود دارد. در ایتالیا برای دم‌آوری یک قهوه اسپرسوی ایده‌آل چهار شرط اصلی باید رعایت شود که به آن قانون M4 نیز گفته می‌شود. در این یادداشت قانون M4 را معرفی می‌کنیم.

قانون M4 شامل موارد زیر است:

Miscela: ترکیب قهوه مناسب برای دم‌آوری

Macinazione: درجه آسیاب مناسب

Macchina: دستگاه اسپرسو

Mano: مهارت باریستا در دم‌آوری قهوه

Miscela: ترکیب دانه‌های قهوه با یکدیگر را اصطلاحاً blend کردن می‌گویند. معمولاً برای داشتن یک اسپرسوی ایده‌آل دانه‌های خاصی با نسبت‌های خاصی را باید باهم ترکیب کرد. هدف از این کار داشتن فنجانی ایده‌آل و متعادل ازنظر عطر، طعم، کرما، ته‌مزه و… است. درواقع هر دانه‌ای که در ترکیب به کار می‌رود مسئول یکی از شاخصه‌های فوق است و لذا اولین قدم برای داشتن یک قهوه ایده‌آل، استفاده از یک ترکیب مناسب است.

Macinazione: این گزینه اشاره به درجه آسیاب قهوه دارد. میزان آسیاب دانه‌های قهوه باید به‌اندازه‌ای باشد که زمان عبور کامل آب از داخل قهوه و کامل شدن فنجان اسپرسو چیزی حدود ۲۵-۳۰ ثانیه باشد، همچنین برای اسپرسو آسیاب‌های با تیغه‌های مخروطی (Conical) در مقابل آسیاب‌های دیسکی و مسطح (flat) مناسب‌تر است.

Macchina: داشتن دستگاه اسپرسو مناسب برای دم‌آوری اسپرسوی ایده‌آل بسیار اهمیت دارد. دستگاه اسپرسو باید قادر باشد که آب را به درجه حرارت مشخص برساند و در تمام طول مدت عصاره‌گیری اسپرسو این درجه حرارت را تقریباً یکنواخت و بدون تغییر حفظ کند. همچنین فشاری را که دستگاه تحت آن، آب را از داخل پودر قهوه عبور می‌دهد باید ثابت و یکنواخت در تمام مدت عصاره‌گیری باشد، داشتن دستگاه حرفه‌ای به طرز چشمگیری کیفیت اسپرسوی شما را افزایش می‌دهد.

Mano: شاید مهم‌ترین مرحله در داشتن یک اسپرسوی ایده‌آل مهارت‌های باریستایی باشد که تمام عوامل فوق را در کنار هم قرار دهد و به بهترین نحو از دستگاه استفاده کند، چیزی که در آشپزی اصطلاحاً به آن «دست آشپز» می‌گویند. این قانون بدین معناست که حتی با یکسان بودن تمام شرایط فوق بازهم اسپرسویی که یک باریستا تهیه می‌کند با باریستایی دیگر فرق دارد، تجربه و داشتن دانش باریستا ضامن تهیه یک اسپرسو ایده‌آل است.

همان‌طور که ملاحظه می‌کنید اسپرسو جزء تخصصی‌ترین نوشیدنی‌هایی است که در دنیا وجود دارد؛ بنابراین همیشه کافی‌شاپی را برای نوشیدن اسپرسو انتخاب کنید که احساس می‌کنید قانون ۴M در آنجا رعایت می‌شود.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

واژه نامه قهوه: درجه بریکس Brix

Brix

کافه اکسسوری – درجه  بریکس Brix  نشان‌دهنده ۱ گرم شکر در ۱۰۰ گرم محلول آبی است. درواقع ، مقیاس بریکس میزان اندازه‌گیری چربی مایع را نشان می‌دهد. قرائت‌های  بریکس برای ارزیابی قند موجود در انگور و همچنین در گل‌های دیگر سبزیجات و میوه‌ها استفاده می‌شود. حال این چه ارتباطی با قهوه دارد؟ کشاورزان قهوه که روی کیفیت متمرکز شده‌اند به دنبال این هستند تا از روش‌های ارزیابی و بهبود کیفیت نهایت استفاده کنند. قرائت‌های بریکس در ارزیابی میزان رسیدن گیلاس قهوه بر اساس میزان قند آن، روزبه‌روز محبوب‌تر می‌شود. از یک رفسنجومتر، تقریباً شبیه به اندازه‌گیری قدرت قهوه ، برای ارزیابی  بریکس استفاده می‌شود. درواقع ، تنها تفاوت این دو ، تفسیر خواندن است.

با توجه به تعریف فوق، دقیق‌ترین روش در تعیین درجه بریکس یک محلول عبارت است از وزن کردن حجم معینی از محلول (ماده) بخصوص در اینجا اندازه گیری قهوه می باشد. در این روش می بایست دقت کرد که اندازه‌گیری که اندازه‌گیری حجم و وزن درست و دقیق و در دمای آزمایشگاه صورت گیرد.

دو روش دیگر اندازه‌گیری درجه بریکس، روش‌های هیدرومتری و رفرکتومتری است.

منبع: The Coffee Dictionary, Maxwell Colonna

Brix

A degree Brix (1°Bx) represents 1g of sugar per 100g of aqueous solution. In effect, the Brix scale is a measurement of how sugary a liquid is. Brix readings are used to assess the sugar in grapes for wine making as well as in a plethora of other vegetables and fruits. What does this have to do with coffee? Coffee farmers focusing on quality are looking outwards to utilize methods of assessing and improving quality. Brix readings are becoming more and more popular in assessing the ripeness of the coffee cherries based on the sugar content. A refractometer, much like that used to measure the strength of coffee, is used to assess Brix. Indeed, the only difference between the two is the interpretation of the reading

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

ویژگی های دستگاه دم آوری سایفون

سایفون

کافه اکسسوری – سایفون (Siphon) که با نام وکیوم (Vacuum) نیز شناخته می‌شود، یکی از تماشایی‌ترین روش‌های دم‌آوری قهوه به شمار می‌آید.
نکته جالب این است که این دستگاه قدمتی بالاتر از دستگاه اسپرسو و فرنچ پرس دارد. سایفون در سال ۱۸۳۰ توسط یک آلمانی بنام لوئف (Loeff) طراحی و اختراع شد.
ولی طرح کامل‌تر آن در سال ۱۸۴۰ میلادی توسط یک خانم خانه‌دار فرانسوی بنام مادام وسو (Madame Vassieux) اختراع شد که با تلاش یک مهندس نیروی دریایی اسکاتلندی در سال ۱۸۵۶ کامل شد.
تا سال ۱۸۹۸ طرح‌های مختلفی برای سایفون ارائه می‌شد و بعضی از آن‌ها سیستم شعله خاموش‌کن نیز، داشتند.
در سال ۱۸۹۸ در آمریکا جیمز ون مارتر (James Van Marter) سایفون خود را مطرح کرد.
در سال ۱۹۳۴ سایفون در آمریکا از حباب‌های پیرکس ساخته شد و به نام سیلکس (Silex) تغییر نام یافت.
تا سال ۱۹۹۹ طرح‌های مختلفی با محوریت بهبود سیستم منبع گرمایی ارائه شد اما با بروز موج سوم قهوه، سایفون دوباره جان گرفت و تبدیل به یکی از نمادهای کافه‌های موج سوم شد.
امروزه شرکت‌های هاریو (Hario) و یاما (Yama) دو شرکت تولیدکننده معتبر این دم افزار قهوه در جهان محسوب می‌شوند.

اجزاء دستگاه سایفون

سایفون ها با هر شکل و ظاهری، اجزای ثابتی دارند که در همه انواع آن‌ها موجود است.محفظه شیشه‌ای لوله دار که در نوع رایج سایفون همان محفظه بالایی است و قهوه در آن ریخته می‌شود و دارای درب مخصوصی است و زمانی که بخواهیم محفظه را روی میز کار بگذاریم این درب به‌عنوان پایه عمل می‌کند.
فیلتر که در انتهای محفظه شیشه‌ای بالایی به کمک فنری لبه‌دار تعبیه شده است.
محفظه شیشه‌ای زیرین که در تماس با منبع گرمایی است و آب در آن قرار می‌گیرد.
پایه نگه‌دارنده که محفظه زیرین بر روی آن سوار می‌شود و با فاصله‌ای استاندارد از سطح طراحی‌شده است.
منبع گرمایی که کاربرد آن دما دادن آب است و در زیر محفظه زیرین قرار دارد.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

واژه نامه قهوه: نسبت دم Brew ratio

Brew ratio

کافه اکسسوری – نسبت دم Brew ratio به نسبت قهوه به آب به‌عنوان بخشی از دستور تهیه و دم‌آوری قهوه اشاره دارد.

از بسیاری جهات، تعریف ساده‌تر آن توضیح وزن قهوه استفاده‌شده و وزن عملکرد (نوشیدنی نهایی) است.

درعین‌حال، نسبت دم‌آوری می‌تواند در برقراری ارتباط و در نظر گرفتن نوشیدنی به شکل اساسی مفید باشد.

به‌عنوان‌مثال، ممکن است نسبت دم ۵۰ درصد تولید دم یا نسبت ۱: ۲ باشد که معنی آن ۵۰ درصد قهوه و ۵۰ درصد آب است و بدان معنی است که نوشیدنی دو برابر دوز مصرفی وزن دارد.

این بدان معناست که می‌توانید از دوز ۱۵ گرم برای اسپرسو یا ۲۲ گرم استفاده کنید اما با ریختن ۳۰ گرم و ۴۴ گرم آب، دو فنجان قهوه با نسبت دم‌آوری تولید کنید.

اگرچه شات دوم بزرگ‌تر است، اما درواقع همان نسبت دم را داراست و شما فقط با قهوه بیشتری دارید.

نسبت دم یکی از موارد کلیدی در دم آوری ایده آل قهوه به شمار می رود که باید به آن توجه کرد.

منبع: The Coffee Dictionary, Maxwell Colonna

نسبت دم Brew ratio

A brew ratio refers to the ratio of coffee to water as part of a brew recipe.

In many ways, it is easier to just explain the weight of ground coffee dose used and the weight of the yield (final beverage).

All the same, the brew ratio can be useful in communicating and considering the beverage in its fundamental form.

For example, one might say a 50 percent brew ratio or a 1:2 ratio. Both mean that the beverage weighs twice that of the dose used.

That means you could use a 15g dose for espresso or a 22g one but produce two shots with the same brew ratio by pouring 30g and 44g out, respectively.

Even though the second shot is bigger, it is actually the same style of shot – you just started with more coffee

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

کرما و اهمیت آن در قهوه

کرما

کافه اکسسوری – کرما یا همان خامه درواقع همان کف آجری رنگی است که در بالای یک شات قهوه اسپرسو جمع می‌شود. درحالی‌که اغلب افراد تصور می‌کنند کرما در وجه دوم اهمیت قرار دارد اما اهمیت خامه یا کرم یا همان کرما قهوه بیشتر از این‌هاست؛ اما چگونه یک قهوه اسپرسو با کرمای مناسب درست کنیم؟ در این یادداشت به این مقوله می‌پردازیم.

کرما چیست؟

کرما یک لایه خوشبو و معطر با رنگ مایل به قهوه‌ای یا همان قرمز آجری است که در بالای شات قهوه اسپرسو جمع می‌شود. در حقیقت نماد اصلی قهوه‌ای که به روش اسپرسو عصاره‌گیری شده کف غلیظ، یک‌دست و کرمی رنگ روی سطح آن است که به آن کرما یا خامه هم می‌گویند. رنگ این کف غلیظ و روغنی معمولاً قهوه‌ای روشن، فندقی، قرمز، آجری یا در همین طیف رنگی است. کرما نباید بریده‌بریده، کم‌رنگ و رقیق و کم‌مایه باشد. یا لکه و نقاط روشن روی آن دیده شود. این لایه کرمی زمانی تشکیل می‌شود که حباب‌های هوا با روغن‌های محلول در قهوه ریز آسیاب شده ترکیب می‌شوند.

وجود کرم یا همان کرما در یک شات قهوه اسپرسو نشان‌دهنده حرفه‌ای بودن در طرز درست کردن قهوه اسپرسو باکیفیت و خوب است. این کرم حتی به بهترین قهوه اسپرسو کمک می‌کند تا طعمی کامل‌تر و طعم دار تر از طعم یک قهوه آماده شده به روش قطره‌ای داشته باشد. البته باید به این نکته توجه داشت که تشکیل این خامه و لایه کرمی رنگ در طرز تهیه اسپرسو بدون دستگاه تقریباً ممکن نیست.

آیا کرما برای قهوه اسپرسو مهم است؟

اگرچه به نظر می‌رسد که یک کرمای خوب، تعریف بهترین فنجان قهوه اسپرسو و یک اسپرسو مناسب و ایده‌آل است، اما به‌اندازه سایر ویژگی‌های آن مهم نیست. قطعاً کرما عطر خوش اسپرسو را دوچندان می‌کند و موردنظر است، بااین‌وجود، داشتن یک فنجان اسپرسو عالی بدون کرم کامل کاملاً امکان‌پذیر است.

مسئله اصلی در مورد اسپرسو طعم و مزه آن است. این مهم است که از طعم فنجان قهوه اسپرسو خود لذت ببرید. در این صورت اگر یک کرما یکدست و غلیظ روی شات اسپرسو خود هم به دست نیاورید به این دلیل نیست که در درست کردن اسپرسو ناتوان بوده‌اید. به یاد داشته باشید که لوبیای قهوه، کیفیت رست و برشتگی قهوه و ماشین اسپرسو ساز نقش بزرگی در این میان دارند و ممکن است یک یا همه این موارد به نفع شما نتیجه را تغییر ندهد.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

ماهیت و چیستی قهوه موج سوم

قهوه موج سوم

کافه اکسسوری – قهوه‌ موج سوم اصطلاحی است که این روزها برای دو نوع قهوه و نحوه‌ی مصرف آن‌ها به کار می‌رود. تفاوت، خیلی ساده بین قهوه‌های بر پایه اسپرسو و قهوه‌های دمی است.

اندیشه‌ی پشت قضیه هم این است که هدف از نوشیدن قهوه بیدار شدن و بیدار ماندن نیست؛ هدف لذت بردن از نوشیدنی‌ای است که برای تهیه‌اش – این‌که کدام دانه را از کجا بخریم و چطور تفتش بدهیم و چطور بگذاریم دم بکشد – وقت صرف می‌شود.

موج دوم که استارباکس شناخته‌ترین نامش است، بر اساس ویژگی‌های قهوه و کشور خاستگاه شناخته می‌شود؛ حال آن‌که در قهوه‌ی موج سوم، اسم مزرعه را می‌آورند تا نشان بدهند که قهوه را فله‌ای نمی‌خرند و در انتخابش بسیار دقت می‌کنند و تا می‌توانند از مخلوط کردن دانه‌ها خودداری می‌کنند تا محصول خالص باشد.

ضمن این‌که در موج سوم، تجارت مستقیم و بی‌واسطه اصل است: بسیاری از شرکت‌های موج سوم قهوه‌هایشان را مستقیم از مزرعه‌دار می‌خرند و نه دلال.

جایگاه قهوه موج سوم

برخلاف قهوه‌ی نوع نخست، قهوه‌ی موج سوم را تنها در قهوه‌خانه‌های مستقل یا فروشگاه‌های زنجیره‌ای کوچک شرکت‌های تفت و پخش قهوه می‌توان یافت.

در ایالات متحد سه شرکت عمده – در کنار بسیاری از شرکت‌های کوچک‌تر – در کار بو دادن و پخش قهوه‌ی موج سوم‌اند و هرکدام قهوه‌خانه‌های خود را هم دارند.

خیلی از قهوه‌خانه‌های موج سوم، میز عمومی هم دارند تا اگر دوست دارید با غریبه‌ها کنار هم بنشینید و گپ بزنید.

جز این، بسیاری از قهوه‌خانه‌های موج سوم از روش‌های زمان‌بَرتر دم کردن قهوه – مثل سیفون کردن – بهره می‌برند تا ویژگی‌های خاص دانه‌ای را که استفاده می‌کنند بیرون بکشند.
به‌هرحال، این روشی جدید است. مزه که بی‌شک بهتر است و اصلاً قابل‌مقایسه با روش های دم آوری اسپرسو و قهوه‌های دمی نیست.

هرچند هر فنجان قهوه‌تان حتماً گران‌تر از مثلاً استارباکس در خواهد آمد و قهوه‌خانه‌های موج سوم مثل باقی قهوه‌فروشی‌های زنجیره‌ای آن‌قدرها در دسترس نیستند؛ اما به‌هرحال، پول را به شرکت‌های غول زنجیره‌ای نمی‌دهید و عموماً پولتان به کسب‌وکارهای کوچک‌تر که مستقیماً با مزرعه‌دار معامله می‌کنند، می‌رسد.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.