رست قهوه در مبدأ – ۱

قهوه در مبدأ

کافه اکسسوری – زنجیره تأمین قهوه طولانی و پیچیده است و یکی از بزرگترین انتقادات آن این است که ارزش به‌طور سنتی فراتر از کشور تولیدکننده به آن اضافه می‌شود. درنتیجه، هرگز درآمد حاصل از افزودن این ارزش واقعاً به تولیدکننده‌ای که معمولاً فقط بخش کمی از قیمت فروش نهایی به آن پرداخت می‌شود، منتقل نمی‌شود. اگرچه ما امروز بیش از گذشته از این موضوع آگاه هستیم، اما هیچ راه‌حل ساده‌ای وجود ندارد که بتواند این مشکل را در مقیاس گسترده حل کند. بااین‌وجود، یکی از روش‌هایی که در سال‌های اخیر در سراسر صنعت موردبحث قرار گرفته است، بو دادن قهوه در مبدأ است.

اصل ساده است: با کباب کردن در مبدأ، شما ارزش بیشتری در کشور تولیدکننده تولید می‌کنید و درنتیجه نتایج را برای تولیدکنندگان قهوه بهبود می‌بخشید. بااین‌حال، گرچه این ایده به‌اندازه کافی ساده است، اما خالی از چالش نیست.

برای کسب اطلاعات بیشتر، ما با تیم Chica Bean مستقر در گواتمالا صحبت کردیم که قهوه‌ای را که توسط کشاورزان زن خرده‌مالک تولید می‌شود، در مدل «ارزش مشترک» تفت‌داده و صادر می‌کند. ادامه مطلب را بخوانید تا از صحبت‌های آن‌ها مطلع شوید.

افزودن ارزش قهوه در مبدأ

در صنعت قهوه، قهوه سبز به طور سنتی از کشورهای تولیدکننده صادر می‌شود و سپس بوداده می‌شود، مارک می‌شود و به فروش می‌رسد و تمام فرآیندهایی که ارزش قابل‌توجهی دارند، در کشور مصرف‌کننده حاصل می‌شود. درنتیجه، قیمتی که به تولیدکننده پرداخت می‌شود حداقل نسبت قهوه‌ای است که پس از برشته شدن به فروش می‌رساند.

بااین‌حال، هنگامی‌که قهوه را در مبدأ تفت می‌دهید (و متعاقباً آن را می‌فروشید)، در عوض، ارزش آن در کشور تولیدکننده باقی می‌ماند. ایده این است که سود حاصل از فروش قهوه بوداده پس‌ازآن در کشور باقی می‌ماند و درنتیجه باعث توسعه اقتصادی در جوامع تولیدکننده قهوه می‌شود.

درحالی‌که برخی از تولیدکنندگان قهوه خود را تفت می‌دهند، اکثر آن‌ها توانایی، تخصص و ابزار لازم برای این کار را ندارند. به همین ترتیب، رستری‌هایی که در همکاری نزدیک با تولیدکنندگان مبدأ کار می‌کنند، می‌توانند تخصص فنی و ارزش مشترک داشته و درنهایت دسترسی آن‌ها به بازارهای داخلی و بین‌المللی قهوه را بهبود بخشند.

Abbigail Graupner شریک توسعه تجارت در Chica Bean توضیح می‌دهد اگرچه این مدل به تولیدکننده امنیت مالی کمک می‌کند، اما فقط پرداخت یک قیمت عادلانه به تولیدکننده نیست. او می‌گوید: «مدل تفت دادن در مبدأ به حفظ داستان و تجربه مبدأ کمک می‌کند.»

وی می‌افزاید: «بااینکه می‌توانیم مستقیماً از تولیدکننده خرید کنیم، ارزش آن را حفظ می‌کنیم و می‌توانیم آن‌ها را به‌عنوان بخشی از فرآیند خود درگیر کنیم و آن‌ها می‌توانند سختی کار خود را در محصول بوداده نهایی تجربه کنند.»

تولیدکنندگان قهوه پس‌ازآن قادر به چشیدن قهوه‌ای هستند که مدت زیادی برای پرورش آن صرف می‌کنند. این امر به آن‌ها این قدرت را می‌دهد تا مالکیت بیشتری بر محصولاتی که می‌کارند و بمی فروشند، به دست آورند و درنتیجه به آن‌ها انگیزه می‌دهد که برای بهبود کیفیت قهوه خود تلاش کنند.

مزایای دیگر بو دادن از ابتدا چیست؟

درحالی‌که افزودن ارزش یک بخش فوق‌العاده مهم از بو دادن قهوه در مبدأ است، اما مزایای زیادی برای کل زنجیره تأمین وجود دارد.

به‌عنوان‌مثال، وقتی تولیدکنندگان نسبت به قهوه خود مالکیت بیشتری داشته باشند، درک خواهند کرد که چگونه تلاش آن‌ها در سطح مزرعه به برخی از طعم‌های موجود در فنجان تبدیل می‌شود. این می‌تواند یک نیروی مثبت برای آموزش و آزمایش باشد و باعث می‌شود تولیدکنندگان قهوه چیزهای جدیدی را برای بهبود کیفیت محصول خود امتحان کنند.

تفت دادن در مبدأ، در مواقعی که بازار در یک نوسان است ثبات بیشتری به تولیدکنندگان می‌دهد. به‌عنوان‌مثال، در هنگام بروز همه‌گیری Covid-19، زمانی که تأخیر در حمل‌ونقل برای قهوه سبز معمول است، امکان فروش به مصرف‌کننده در کشور گزینه‌های بیشتری به تولیدکننده می‌دهد.

منبع: perfect daily grind

تنظیم و گردآوری بهنام حاتم جعفری

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

رُست اُمنی و ویژگی های آن

رُست اُمنی

کافه اکسسوری – رُست اُمنی (Omni Roasting) روشی در رُست قهوه است که در آن قهوه برای تمامی روش‌های دم‌آوری قابل‌استفاده است و قهوه ویژگی‌های خود را در تمامی روش‌های دم‌آوری متفاوت از فرنچ پرس گرفته تا اسپرسو، بروز می‌دهد. البته باید به این نکته اشاره کرد که این موضوع بدان معنا نیست که هر قهوه در روش‌های متفاوت دم‌آوری طعم و ویژگی‌های یکسانی را بروز دهد. در روش فرنچ پرس بادی قهوه و رگه‌های میوه‌ای آن برجسته می‌شود و این در حالی است که اسیدیتی و رگه‌های طعمی مرکبات قهوه در روش اسپرسو خودنمایی می‌کند.
رُسترهای رُست اُمنی معمولاً بر این باورند که بدون در نظر گرفتن روش دم‌آوری، هر قهوه نیازمند یک نمایه رُست است. ناگفته پیداست که برای هر قهوه گستره‌ی وسیعی از نمایه‌های رُست وجود دارد که رُسترها از میان آن‌ها نمایه موردنظر خود را انتخاب می‌کند تا بتوانند خصوصیاتی را که از قهوه می‌خواهند برجسته شود، دربیاورند.

رُست روشن و معایب آن

بسیاری از فعالان صنعت قهوه بر این باورند که رُست روشن (Light Roasting) از بسیاری جهات نسبت به دیگر روش‌های رُست برتری دارد اما این نوع رُست هم معایب خود را داراست.
رُسترهای قهوه‌های موج سوم بیشتر خواستار دیده شدن هر چه بیشتر تلاش تولیدکنندگان قهوه و خاستگاه قهوه هستند. آن‌ها تمایل زیادی به درخشیدن و بروز خصوصیات منحصربه‌فرد هر خاستگاه دارند اجازه نمی‌دهند که خصوصیات آن خاستگاه از طریق پروسه رُست بیش‌ازحد تیره سوزانده و کم‌رنگ شود؛ بنابراین، آن‌ها در جهت رسیدن به این خصوصیان منحصربه‌فرد تمایل بسیاری به روشن‌تر بودن رُست دارند؛ اما مشکلی که در این رُست روشن به وجود می‌آید این است که اگر رُستی بیش‌ازحد روشن باشد ممکن است حتی نتواند طعم واقعی دانه‌ی قهوه آن خواستگاه را بروز دهد و خروجی آن قهوه‌ای خواهد بود با طعمی‌ ترش، علفی و نامطلوب.
قهوه‌هایی با رُست روشن بیشتر برای دم‌آوری با فیلتر مناسب است و در اسپرسو که زمان عصاره‌گیری به نسبت کوتاه‌تر است نتیجه نوشیدنی‌ای بسیار ترش خواهد بود که قطعاً خوشایند و باب میل نیست. بر همین اساس است که برای رُسترها دو نمایه رُست را توصیه می‌کنند، یکی برای روش دم‌آوری با فیلتر که اغلب رُستی روشن است و دیگری برای اسپرسو که اغلب رُستی تیره‌تر است.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

فرآیند برشته کردن تخصصی قهوه

برشته کردن تخصصی قهوه

کافه اکسسوری –  رُست یا برشته کردن تخصصی قهوه فرآیندی است که بر روی دانه سبز قهوه انجام می‌شود تا قابلیت دم‌آوری داشته باشد.

یکی از تأثیراتی که این فرآیند بر روی دانه قهوه می‌گذارد، برجسته کردن و شکل‌دهی به طعم و عطر قهوه است؛ اما این فرآیند که به‌عنوان یک «هنر- صنعت» شناخته می‌شود، نیازمند تجربه و علم برشته کاری تخصصی قهوه است.

بسیاری واژگان در صنعت قهوه وجود دارد که بی‌شک آن‌ها را شنیده‌اید، اما در مورد آن‌ها اطلاعات کمی دارید؛ واژگانی مانند قهوه لایت، مدیوم و یا دارک. در این یادداشت به این موارد می‌پردازیم.

چیستی رست و برشته کردن تخصصی دانه قهوه

بو دادن، برشته کردن یا به‌اصطلاح تخصصی رُست دانه‌های قهوه یک‌روند تخصصی در آماده کردن دانه قهوه برای دم‌آوری و عصاره‌گیری نهایی یک فنجان قهوه خوش عطر و خوش‌طعم است.

در فرآیند بو دادن قهوه، دانه سبز یا شیری‌رنگ قهوه به دانه‌ای قهوه‌ای یا شکلاتی‌رنگ تبدیل می‌شود و بخشی از ترشی، بو و کافئین موجود در آن از بین می‌رود اما حرارت وارده در این پروسه به شکل‌گیری و آزاد شدن ترکیبات آروماتیک و شکل‌گیری چرخه طعمی قهوه کمک می‌کند.

نتیجه نهایی رست و برشته کردن یا بو دادن تخصصی دانه قهوه به وجود آمدن دانه‌‌هایی حدود دو برابر بزرگ‌تر و شیرین‌تر و دارای ته‌مزه‌ای تلخ است که بسیاری از ما با آن آشنا هستیم.

بو دادن دانه قهوه در خانه هم امکان‌پذیر است. این بو دادن دانه قهوه در خانه در فر یا ماهیتابه انجام می‌شود، هرچند باوجود دستگاه‌های تخصصی قهوه این کار چندان به‌صرفه نیست.

دلیلش هم این است که امروز برشته کردن قهوه با تکنیک‌ها و وسایل مختلفی انجام می‌شود که هریک طعم و رایحه و محصول نهایی متفاوتی را موجب می‌شود که حاصل آن تنوعی گسترده برای نوشیدنی قهوه مطابق باسلیقه هر مصرف‌کننده و فرهنگ است.

القاب و نام‌های فریبنده انواع رست قهوه

احتمالاً شما هم اسم چند نوع رست و برشته کردن تخصصی دانه قهوه را شنیده‌اید.

برخی به شکل ظاهری دانه قهوه اشاره دارند همچون (دارچینی)، منطقه‌ای که دانه قهوه به آنجا تعلق دارد (وینی)، یا زمانی که باید آن را نوش جان کرد مثل After Dinner (بعد از شام).

باوجوداین، استانداردسازی نام‌گذاری چندان وسیعی وجود ندارد. برخی اصطلاحات به‌صورت متناوب مورداستفاده قرار می‌گیرند، برخی دیگر می‌توانند طیف وسیعی از سطح رست و برشتگی و بو دادن را توصیف کنند که البته این تقسیم‌بندی همیشه به‌طور مستقیم به طعم‌ها و رایحه‌های قهوه اشاره نمی‌کنند.

به‌عبارت‌دیگر طیف رنگی قهوه از دانه خام (قهوه سبز)، از سبز به زرد، دارچینی کم‌رنگ، قهوه‌ای و سیاه (همراه با روغن در سطح آن) در نوسان است.

سطح برشتگی دانه قهوه به‌طور گسترده در سه دسته رنگ قرار می‌گیرد: رست سبک یا ملایم، رست مدیوم یا متوسط قهوه و رست تیره یا دارک قهوه. در ادامه نگاهی به شباهت‌ها و تفاوت‌های هر دسته‌بندی می‌اندازیم.

سطح برشته ملایم دانه قهوه

انواع دانه قهوه‌ها با سطح برشته ملایم، رنگ قهوه‌ای روشن و مات دارند. سطح روغنی آن‌ها زیاد نیست و آنقدر بوداده و برشته نشده‌اند که سطح دانه قهوه ترک بردارد.

در این سطح برشته کردن دانه قهوه تا حدودی صاف و با خطوط باریک شکستگی قابل‌دیدن هستند؛ به‌عبارت‌دیگر سطح برشته کردن تا پیدایش نخستین ترک‌ها ادامه داشته است.

درواقع نخستین ترک‌های روی دانه قهوه درنتیجه برشته کردن آن در دمای حدود ۲۰۵ درجه سانتی‌گراد ظاهر می‌شوند.

با افزایش گرما دانه قهوه منبسط‌شده و افزایش گرما سبب می‌شود رطوبت موجود در آن تبخیر شود.

این مسئله به سطح دانه قهوه فشار وارد می‌کند و سبب می‌شود دانه قهوه ترک بخورد.

دانه‌های قهوه با سطح برشتگی ملایم و سبک معمولاً دارای طعمی لطیف و اسیدی هستند و بیشتر طعم اصلی دانه قهوه را نسبت به رست و برشتگی تیره یا دارک حفظ می‌کنند.

به عقیده کارشناسان قهوه دانه قهوه بوداده سبک می‌تواند تمیز، روشن و پر از نت‌های ظریف گل و میوه با اسیدیته عالی باشد.

نوع رست و برشته کردن تخصصی قهوه

این نوع رست و برشتگی سبب می‌شود دانه قهوه بادی یا تن‌واری سبک‌تری داشته باشند. در رست و برشتگی سبک و ملایم دانه قهوه می‌توان ویژگی‌های طبیعی و واقعی قهوه را تجربه کرد.

بااین‌حال، درحالی‌که رست قهوه و برشتگی سبک و ملایم می‌تواند طعم‌های طبیعی قهوه را آشکار کند، اما به عقیده کارشناسان اگر دانه قهوه به‌اندازه کافی برشته نشود، می‌تواند منجر به «طعم‌های توسعه‌نیافته» شود.

رست و برشتگی سبک ده‌ها نام مختلف دارد؛ که در ادامه به برخی از متداول‌ترین آن‌ها اشاره می‌کنیم.

برشته روشن یا Light City/Half City: این سطح برشته کردن سبک‌تر از برشته کردن سطح متوسط ​​است.

دارچین: این سطح برشتگی به رنگ‌دانه قهوه اشاره دارد و نه عطروطعم ادویه دارچین.

Blond: همان‌طور که کلمه Cinnamon یا دارچین باعث ایجاد سردرگمی در بین مشتریان می‌شود، این اصطلاح توسط Starbucks رایج شد و به رنگ‌دانه قهوه اشاره می‌کند.

New England: این مدل رست و برشته کردن قهوه هم نام خود را از منطقه‌ای که دانه قهوه موردنظر در آن کشت می‌شود، منطقه‌ای در شمال شرقی آمریکا، گرفته است.

برشتگی متوسط دانه قهوه

در برشتگی یا بو دادن متوسط یا مدیوم دانه قهوه ​​که مدت طولانی‌تر در دمای بالاتر قرار می‌گیرد سبب می‌شود تا دانه قهوه ​​تیره‌تر از دانه قهوه با برشتگی سبک و ملایم باشد، اما هنوز هم‌سطح روغنی آن چندان زیاد نیست.

به عقیده کارشناسان قهوه این دانه‌ها، ظاهری نرم‌تر نسبت به دانه‌های قهوه با رست و برشتگی سبک‌تر و ملایم‌تر دارند.

در این مرحله، ایجاد ترک‌های دوم روی دانه قهوه قریب‌الوقوع است.

در اینجا، کیفیت طبیعی و روشنایی قهوه توسط یک بادی و تن‌واری کامل‌تر با برشته شدن تکمیل می‌شود و تعادلی را بین اسیدیته و تن‌واری ایجاد می‌کند.

این سطح برشتگی دانه قهوه می‌تواند تعادل اسیدیته، شیرینی و تن‌واری را به وجود آورد و علاوه بر این با افزایش کاراملی شدن قندها باعث ایجاد طعم‌های عمیق‌تر میوه‌ای و شکلاتی و آجیلی می‌شود.

برخی کارشناسان قهوه اعتقاددارند که دانه قهوه با سطح برشتگی متوسط می‌تواند «طعم‌های طبیعی و شیرینی قهوه» را نشان دهد، درحالی‌که از طعم‌های توسعه‌نیافته که بعضی‌اوقات دردانه‌های قهوه با رست سبک و ملایم یافت می‌شود در آن‌ها خبری نیست.

نام‌های مشترک برای رُست قهوه و برشتگی متوسط دانه قهوه شامل موارد زیر است:

آمریکایی: این نوع رست قهوه به‌طور سنتی در ایالات‌متحده انجام می‌شود.

Breakfast Roast: این نوع رُست برشتگی متوسط یا میان‌برشت است. در این نوع برشتگی متوسط هم هنوز روغن قهوه روی آن به چشم نمی‌خورد،  دمای مناسب این درجه رست ۲۱۰ تا ۲۱۹ درجه سانتی‌گراد است.

After Dinner: در این درجه رست و برشتگی کم‌کم نشانه‌هایی از روغن قهوه ظاهر می‌شود، بادی و تن‌واری قهوه سنگین‌تر و طعم آن به سمت تلخی بیشتر می‌رود. ۲۲۵ تا ۲۳۰ درجه دمای مناسب این نوع برشتگی است.

رُست قهوه و برشتگی تیره یا دارک

قهوه دارک رست، رنگ تیره شکلات مانند و حتی سیاه دارد، سطح آن آغشته به کمی روغن است و  تلخی به بیشترین مقدار خودش رسیده است.

وقتی دما بیشتر می‌شود کار رست قهوه حساس‌تر و سخت‌تر پیش می‌رود. دمای بین ۲۴۰ تا ۲۴۵ درجه سانتی‌گراد برای این سطح از رست قهوه لازم است.

در این نوع برشتگی که معمولاً در قهوه‌های اروپایی رایج است دانه قهوه کاهش رطوبت بیشتری را تجربه می‌کنند و از ویژگی‌های لطیف کمتری برخوردار است، با طعمی عمیق‌تر و اسیدیته پایین‌تر.

طعم قهوه با این سطح برشتگی معمولاً دودی و تلخ و ادویه‌ای است، با شیرینی کم و رایحه‌ای از شکلات تیره.

چند نام مرتبط با رُست قهوه و برشتگی قهوه تیره عبارت‌اند از:

وین: این برشتگی دارک به این خاطر مشهور است که در شکاف اواسط دوم برشته می‌شود و به‌طور سنتی در پایتخت اتریش رواج دارد.

New Orleans: این شهر ایالات‌متحده به خاطر برشتگی تیره تیپیکالش شناخته‌شده است.

فرانسوی: در این نوع برشتگی دانه قهوه معمولاً ترک دوم در دانه قهوه ظاهر می‌شود.

ایتالیایی: سطح برشتگی ایتالیایی از سطح برشتگی فرانسوی بیشتر است.

هلندی / اسپانیایی: این نوع برشتگی معمولاً تیره‌ترین و دارک‌ترین نوع برشتگی قهوه است.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.