برچسب: انواع قهوه

کافه اکسسوری – اسپرسو و ریستریتو نامی آشنا در میان قهوه‌ها به شمار می‌آیند و بی‌شک با ترکیبات و قهوه‌های بر پایه اسپرسو هم آشنایی دارید، قهوه‌هایی مانند آمریکانو، کاپوچینو و غیره. ریستریتو نیز، یکی از قهوه‌های بر پایه اسپرسوست که به‌عنوان برادر کوچک‌تر اسپرسو شناخته می‌شود؛ اما سؤال اینجاست که ریستریتو چیست و چه فرقی با اسپرسو دارد.

در فرایند دم‌آوری، میزان قهوه و فشار و دمای آب در هر دو یکسان است. در اسپرسو یک شات ۳۰ میلی‌لیتری از قهوه است که تحت‌فشار و حرارت بالا، از درون‌دانه‌های آسیاب شده قهوه می‌گذرد و بعد از ۲۵ تا ۳۰ ثانیه یک نوشیدنی مطلوب به ما می‌دهد و ریستریتو که در ایتالیایی به معنای محدود کردن (restrict) است، بین ۱۵ تا ۲۵ میلی‌لیتر است و حجم کوچک‌تری به نسبت اسپرسو عصاره گیری می‌شود و تنها فرق آن‌ها در همین است. هر دو این‌ها به‌وسیله دستگاه اسپرسوساز دم‌آوری می‌شوند و در به دست آوردن قهوه ریستریتو هیچ دستگاه خاصی استفاده نمی‌شود.

ریستریتو درواقع یک اسپرسوی محدود و کوچک‌شده است به این معنا که در تولید و دم‌آوری آن مقدار آب مصرفی کمتر است تا نوشیدنی کمتر و محدودشده‌ای به دست آید و به همین دلیل که زمان نسبتاً کمتری نیست به اسپرسو با آن در تماس است طعم شیرین‌تری دارد و تمرکز آن بیشتر بر طعم قهوه است.

تفاوت در شیوه دم‌آوری

در درست کردم و دم‌آوری ریستریتو تمایلات باریستاها دخیل است. برخی از باریستاها ریستریتو را دقیقاً مشابه اسپرسو درست می‌کنند و برخی دیگر تمایل دارند تغییراتی را بین این دو قهوه قائل شوند.
باید همواره این نکته را مدنظر قرار داد که در یک شات میزان یکسانی از قهوه، فشار و دمای آب استفاده می‌شود و تنها فرق دم‌آوری بین این دو نوع قهوه در میزان آب مصرفی است. برخی از باریستاها در فرآیند دم‌آوری ریستریتو بعد از مدت ۱۵ ثانیه دستگاه را متوقف می‌کند و برخی دیگر برای رسیدن به ریستریتو از آسیاب ریزتری برای دانه قهوه استفاده می‌کنند و زمان را مشابه دیگری در نظر می‌گیرند و این تنها بر اساس سلیقه شخصی باریستا و سیاست کافی‌شاپ صورت می‌گیرد.

تفاوت در طعم و عصاره گیری

مهم‌ترین و کلیدی‌ترین تفاوت میان این دو نوع قهوه، تفاوت در طعم این دو نوع است.
میزان بادی یا حس دهانی در قهوه به عوامل همچون دانه قهوه سبز، شیوه رُست و روش‌های دم‌آوری بستگی دارد. در هر دو قهوه فشار بالای آب و دما باعث ایجاد حس سیروپ مانند دردهان می‌شود. باوجوداین، در زمان‌های متفاوت، ترکیبات طعم و عطر در قهوه معمولاً متفاوت است. در ابتدا ما با طعمی ملایم درون قهوه خود مواجه می‌شویم و در ادامه اسیدیتی، شیرینی، تعادل در طعم و در جهاتی به تلخی می‌رسیم. در قهوه ریستریتو میزان ترکیباتی که باعث به وجود آمدن حس تلخی می‌شود، محدود و درنهایت قهوه‌ای شیرین‌تر نسبت به اسپرسو خواهیم داشت.

در قهوه ریستریتو باید به این نکته نیز توجه داشت که درزمانی که به دنبال جنبه‌های طعمی شیرین‌تر نسبت به اسپرسو هستیم، با نقص کم عصاره گیری نیز مواجه خواهیم بود. قهوه‌ای که کم عصاره گیری می‌شود طعمی نزدیک به ترشی و ناخوشایند دارد. به همین خاطر باید در تهیه ریستریتو، دقت کرد که به تعادلی در طعم، برسیم و این نکته‌ای است که باید به آن دقت ویژه‌ای کرد.

انتخاب بین اسپرسو و ریستریتو

حال این سؤال پیش می‌آید که در میان این دو نوع قهوه کدام از دیگری بهتر است؟ این سؤالی است که پاسخ روشن و مشخصی نمی‌توان به آن داد و همه‌چیز به نوع ذائقه و تمایلات طعمی مشتری دارد. درصورتی‌که نوشیدنی شبیه به اسپرسو، اما شیرین‌تر و راحت‌تر در نوشیدن می‌خواهید، ریستریتو پیشنهاد مناسبی است و می‌توان شیرینی قهوه را که در اندازه‌ای کوچک و محدودشده دم‌آوری شده است را تجربه کنید که در میزان جذب کافئین به همان میزان اسپرسو است.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

کافه اکسسوری – مزرعه‌های قهوه در بیش از ۵۰ کشور جهان وجود دارند و بیشتر این کشورها در محدوده‌ای قرار دارند که اصطلاحاً به آن کمربند قهوه می‌گویند. همان‌طور که از اسم آن نیز برمی‌آید این کمربند دورتادور کره زمین کشیده شده و بخش‌هایی از آمریکا، آفریقا و آسیا را پوشش می‌دهد. محدوده‌ی جغرافیایی این کمربند تقریباً جایی نزدیک به استواست و از شمال تا مکزیک و میانمار و از جنوب تا برزیل و زیمباوه کشیده شده است.
نکته‌ای که باید به آن توجه کنید این است که منطقه‌ای که قهوه‌ی شما در آن رشد کرده، به‌شدت بر طعم قهوه‌ی شما تأثیرگذار است. در این یادداشت نگاهی می‌اندازیم به خاستگاه‌های متفاوت قهوه و ویژگی‌های هرکدام بر طعم قهوه.

تأثیر خاستگاه قهوه 

ممکن است شما طعم‌های میوه‌ای قهوه‌ی اتیوپی، تعادل و شیرینی موجود در قهوه‌ی گواتمالا و یا طعم خاکی مانند قهوه‌ی اندونزی را بپسندید. همان‌طور که Catherine Gu می‌گوید: «مردم به نوشیدن قهوه‌هایی با طعم‌های متفاوت و هیجان‌انگیز علاقه‌ی زیادی دارند، پس با دادن اطلاعات به مشتری، اجازه دهیم که آن‌ها از خاستگاه آن طعم و عطر فوق‌العاده آن آگاه شوند.»

علاوه بر این‌ها، کشورهای مختلف در کمربند قهوه با چالش‌های مختلفی روبرو هستند؛ نظیر دستمزد کم، بی‌ثباتی سیاسی و یا آفات موجود در زمین‌های قهوه و خریداران با داشتن آگاهی از خاستگاه آن می‌توانید انتخاب بهتری داشته باشید.

بر اساس یک قانون اقتصادی، خاستگاه قهوه شروع و سرآغاز هر چیزی است چراکه یک خاستگاه خوب برای مردم دنیا قهوه‌ای باکیفیت و برای مردم محلی زندگی‌ای بهتر را رقم میزند.

هرچه دانش مردم نسبت به خاستگاه قهوه و مشخصه‌های طعمی آن بیشتر شود، در صنعت قهوه‌ی اسپشالیتی موفق‌تر خواهیم بود و مردم نیز قهوه‌ای بهتر و مطابق با ذائقه و علاقه‌ی خود خواهند نوشید. زمانی که قهوه به آنچه مردم از آن خاستگاه انتظار دارند برسد و طعمی استاندارد را ارائه ‌دهد، این یک پیروزی بزرگ در صنعت قهوه است.

اما نباید از این نکته نیز، غافل شد که بااینکه کشور مبدأ و تولیدکننده‌ی قهوه می‌تواند خیلی چیزها راجع به مشخصات قهوه به شما بگوید، اما داخل هر کشوری هم مناطق متفاوتی با شرایط متفاوت می‌تواند حکم‌فرما باشد که منجر به قهوه‌ای با عطروطعم متفاوت شود.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

کافه اکسسوری – جواهر قهوه لقبی است که بر روی قهوه بوربون زرد برزیلی گذاشته‌اند. درحالی‌که قهوه بوربون در سال‌های اخیر در میان خریداران قهوه و رستری‌ها به رسمیت شناخته‌شده است، اما این قهوه تاریخچه خیلی طولانی دارد. در این مقاله سعی داریم تا تاریخچه‌ای از این قهوه که آن را به‌عنوان قهوه‌ای باکیفیت و طعم منحصربه‌فرد و شیرین شناخته می‌شود را مرور کنیم.

منشأ بوربون زرد برزیل

به‌عنوان یک نوع از قهوه، بوربون زرد نزدیک به ۹۰ سال است که در مزارع برزیل کشت می‌شود، اما برای شناخت تاریخچه این قهوه ابتدا باید از والدین آن آغاز کرد.

تا دهه ۱۸۵۰، برزیل به یک کشور بزرگ تولیدکننده جهانی قهوه تبدیل‌شده بود. این بخش به‌شدت وابسته به انواع گونه تیپیکا بود که در دهه ۱۷۲۰ معرفی شد. با توجه به بازده محدود تیپیکا و متعاقباً از کاهش حجم صادرات؛ پتانسیل حجم صادرات برای تأمین بخشی از صادرات، بذرهای مختلف همچون بوربون قرمز به جزیره رونیون در اقیانوس هند در شرق ماداگاسکار سفر کرد. در دهه ۱۸۷۰، بوربون قرمز به یکی از انواع برجسته قهوه در برزیل تبدیل شده بود.

در سال ۱۸۷۱، چیز عجیبی ظاهر شد. در شهر Botucatu در ایالت سائوپائولو از جهش تیپیکا توت‌های زرد متولد شد، چیزی که قبل از این در برزیل مشاهده نشده بود. درحالی‌که جهش زرد گونه تیپیکا که در آن زمان به‌عنوان قهوه زرد Botucatu از آن یاد می‌شد، چندان مؤثر نبود، اما توسط تعدادی از کشاورزان به دلیل رنگ متفاوت آن مورد استقبال قرار گرفت. لازم به ذکر است که برخی محققان معتقدند که بوربون زرد به‌عنوان یک جهش طبیعی، از بوربون قرمز سرچشمه گرفته است.

قهوه بوربون زرد برزیل

به نظر می‌رسد اولین بوربون زرد که امروزه آن را می‌شناسیم، نخستین بار در سال ۱۹۳۰ در مزرعه بوربون قرمز در نزدیکی شهر پدنیرس (SP) ظاهر شد که به عقیده بسیاری نتیجه پرورش طبیعی بین بوربون قرمز و زرد بوتوکاتو است. این گیاه از نظر رنگ زرد انواع توت‌ها شبیه به بوربون قرمز بود.

این ظاهر توجه محققان مؤسسه زراعی (IAC) ازجمله کارلوس آرنالدو کروگ را که اولین مطالعات رسمی بوربون زرد را در سال ۱۹۴۲ انجام داد، جلب کرد. در طی سه سال بعد، ۳۰ درخت قهوه کاشته شده موردمطالعه قرار گرفت.

در طول دهه ۵۰، نویدبخش‌ترین گونه‌های زرد بوربون با کد “IAC J” به نتیجه رسید و در دسترس کشاورزان قرار گرفت. در سال ۱۹۵۱، پروفسور J.E.T. مندس از همان انستیتو، بازده‌ها را برای انواع ارقام رشد یافته در آن زمان موردبررسی قرار داد و انواع گونه‌های قهوه در برزیل را دسته‌بندی کرد که شامل تیپیکا، زرد Botucatu، سوماترا، بوربون قرمز، بوربون زرد و ماراگپیپ، با رنگ بوربون زرد بود.

باوجوداین نتایج امیدوارکننده، بوربون زرد هرگز سهم غالب بخش صادرات و تولید قهوه در برزیل را در طی دهه‌های بعدی به عهده نگرفت. اگرچه هنوز به‌صورت تجاری کشت می‌شد، پذیرش آن همچنان گسترده نیست و به دلیل زرد بودن مشخص آن، این گیاه اغلب به‌عنوان نوعی تازه در نظر گرفته می‌شود.

درگذشته و در دوران استادان کروگ، مندز و همسالانشان، کیفیت قهوه جزء اصلی تحقیقات گیاهان نبود. تمرکز معمولاً روی تولید، سلامت گیاهان و قدرت در برابر آفات و مقاومت در برابر بیماری بود. تقریباً در همان زمان ظهور بوربون زرد در برزیل، انواع مختلفی همچون Caturra (1937)، Mundo Novo (1943) و Catuaí (۱۹۴۹) ظاهر شد.

امروزه با استقبال از قهوه‌های تخصصی و حرکت به‌سوی موج سوم قهوه، بوربون زرد جذابیت گذشته خود را بازیافته است.

چرا بوربون زرد؟

پروفسور کروگ در سال ۱۹۴۲ منشأ ژنتیکی این رنگ‌آمیزی زرد را کشف کرده بود که از یک جفت ژن به نام “Xanthocarpa” است که معنی ریشه یونانی آن زانتیوس (زرد) و کپور (میوه) است.

عملکرد این ژن به گونه است که گیاهان با جفت ژن غالب XcXc انواع توت‌های قرمز را تولید می‌کنند. گیاهان دارای جفت ژن مغلوب xcxc توت زرد قهوه تولید می‌کنند و در موارد نادر گیاهانی با یک ژن غالب و گیاهان Xcxc مغلوب، انواع توت‌های نارنجی را تولید می‌کنند. در مورد انواع توت‌های زرد، ماده مؤثر در این ژن‌ها، لوتئولین است، نوعی فلاونوئید که در جعفری و کلم بروکلی نیز وجود دارد.

ویژگی‌های بوربون زرد

یک درخت بوربون زرد می‌تواند به ۲.۸ متر برسد و رسیدن زودرس نیز دارد. از ۳۰ درخت موردمطالعه در سال ۱۹۴۵، هفت مورد امروزه به‌صورت تجاری در برزیل کاشته می‌شوند.

به دلیل بازده متوسط ​​و حساسیت نسبی آن به زنگ‌زدگی برگ قهوه، کشت بوربون زرد ممکن است توجه و مراقبت بیشتری نسبت به سایر گونه‌ها داشته باشد. بوربون زرد معمولاً هنگام رشد در ارتفاع ۱۰۰۰ متر یا بیشتر از سطح دریا، پتانسیل کیفیت خود را بیان می‌کند و در مکان‌هایی که مراحل برداشت و فرآوری به‌خوبی انجام می‌شود.

قهوه بوربون زرد برزیل

ویژگی‌های حسی بوربون زرد در فنجان کاملاً قابل‌توجه است، ازجمله عطروطعم شیرین آن. عطر قابل‌توجه و عطروطعم اسیدسیتریک بسیار برجسته، از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این قهوه است. محققان اخیراً بین محتوای ساکارز و وجود برخی اسیدهای چرب و ارگانیک باکیفیت بوربون زرد به نتایج جدیدی رسیده‌اند. بااین‌وجود، هیچ ارتباط مستقیمی بین لوتولین (زرد ساز) و کیفیت در قهوه بوربون زرد وجود ندارد.

تحقیقات جدید بر روی بوربون زرد

در سال ۲۰۰۵، IAC تلاش‌های خود را برای مطالعه بوربون زرد از نو تجدید کرد، اما با توجه به کیفیت قهوه در فنجان و پس از دم‌آوری. در این تحقیق ۳۰ درخت موردمطالعه در سال ۱۹۴۵ دوباره جمع‌آوری شد و ۱۶ گیاه با نمرات بالاتر از ۸۵ برای ردیابی نسب ایدئال انتخاب شدند. مطالعات به سرپرستی پروفسور Gerson Giomo هنوز توسط IAC انجام می‌شود، زیرا این گروه به دنبال قوی‌ترین گیاهان با بهره‌وری بالا و پتانسیل عالی قهوه در فنجان هستند.

در سال ۲۰۱۷ و در مسابقات جام حذفی، یک بوربون زرد برزیلی در رده Pulped Naturals به امتیاز ۹۲.۳۳ رسید.

منبع: dailycoffeenews

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

کافه اکسسوری – قهوه عربیکا یکی از گونه‌های گیاه قهوه است که بالاترین کیفیت را در میان قهوه‌ها دارد و می‌تواند به گونه‌های مختلف تقسیم شود. در این مقاله به یکی از زیرگونه‌های قهوه عربیکا یعنی قهوه بوربون می‌پردازیم که آن را با طعم شیرینی که دارد می‌شناسند.

تقریباً گونه تیپیکا و بوربون والد تمام انواع قهوه‌های که می‌شناسیم هستند. بوربون هیچ ارتباطی با نوشیدنی‌های الکلی ندارد و نام جزیره‌ای است که این قهوه از آن سرچشمه می‌گیرد و اکنون به نام جزیره رئونیون شناخته می‌شود.

در سال ۱۷۰۸، فرانسوی‌ها این قهوه را از هلندی‌ها دریافت و در این جزیره کاشتند و آن را به‌گونه‌ای بی‌نظیر از قهوه تبدیل کردند. از آن زمان، بسیاری از گونه‌های دیگر از بوربون به وجود آمدند و راهی آمریکایی جنوبی و مرکزی شدند. گیاه بوربون لوبیایی شیرین و اسیدی تولید می‌کنند که نتیجه نهایی آن قهوه‌ای عالی می‌شود.

آمریکای جنوبی و مرکزی به دلیل داشتن سابقه طولانی درکشت و رشد قهوه، دولت‌های نسبتاً پایدار و سرمایه‌گذاری سنگین در صنعت قهوه، سرشار از انواع مختلفی هستند که از هر دو نوع تیپیکا و بوربون به دست می‌آیند. برخی از انواع رایج که در آمریکای جنوبی و مرکزی رشد می‌کنند شامل Mundo Novo، Pacamara و Catuai هستند.

قهوه تیپیکا و بوربون

Mundo Novo که ترکیبی بین تیپیکا و بوربون است در دهه ۱۹۴۰ در برزیل یافت شد. زیرگونه به‌خصوص با شرایط جوی کشور برزیل مناسب است و حدود ۴۰ درصد از قهوه‌های برزیل را شامل می‌شود.Mundo Novo به دلیل مقاومت در برابر بیماری، عملکرد بسیار بالایی دارد. این‌گونه به دلیل بادی قوی و اسیدیته کم آن گزینه مناسبی برای قهوه‌های کلد برو است.

Pacamara جهشی بین گونه معمولی Maragogype و Pacas از گونه بوربون است و به دلیل ایجاد عطرهای مرکبات و عطرهای گلی آن شناخته‌شده است. به‌طورکلی، قهوه در ارتفاعات بالاتر کیفیت بالاتری ایجاد می‌کند، اما این‌گونه Pacamara در کوهستان بسیار عالی است و کیفیت منحصربه‌فردی ایجاد می‌کند.

Catuai یکی دیگر از انواع گونه قهوه بوربون است که از گونه قهوه روبوستا نیز تأثیر می‌گیرد. Catuai باوجوداینکه ریشه‌ای در قهوه روبوستا دارد اما خصوصیات قهوه عربیکا را نمایان می‌کند. این‌گونه بوربون اگر به‌درستی رشد کند و فرآوری شود یک فنجان قهوه خوب و باکیفیت را تولید می‌کند. این زیرگونه در آمریکای جنوبی و مرکزی پرورش می‌یابد.

تقریباً همه گونه‌های قهوه عربیکا از گونه تیپیکا و بوربون و یا هردو آمده‌اند و با کشف گونه‌های مختلف گیاه بوربون در دنیای بزرگ قهوه همچنان می‌توان ویژگی‌های منحصربه‌فردی در هرکدام از زیرگونه‌های این قهوه پیدا کرد و تجربه‌های جدیدی و دلپذیری را از این قهوه کشف کرد.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

کافه اکسسوری – اگر علاقه‌مند به قهوه و نوشیدنی‌های کافئین دار باشید بی‌شک نام درخت قهوه عربیکا و روبوستا را بسیار زیاد و لیبریکا و اکسلسا را کمتر شنیده‌اید. این‌ها دسته‌بندی قهوه‌ها بر اساس نوع و گونه درخت قهوه است که در این یادداشت به آن‌ها می‌پردازیم.دانه‌های قهوه بسته به منطقه و شرایطی که در آن رشد می‌کنند، برحسب اندازه، شکل، رنگ و طعم با یکدیگر متفاوت  هستند و می توان آنها را بر همین اساس دسته بندی کرد. اما یکی از دسته بندی های اصی در صنعت قهوه دسته بندی قهوه ها بر اساس نوع دانه و گیاه قهوه است. به‌طورکلی ۴ نوع دانه‌ی قهوه در جهان تولید می‌شود؛ قهوه عربیکا، قهوه روبوستا، قهوه لیبریکا و قهوه اکسلسا.

انواع نوع و گونه گیاه قهوه

1. قهوه عربیکا (Arabice coffea)

پرآوازه‌ترین نام در دنیای قهوه عربیکاست که در دنیای قهوه مترادف قهوه باکیفیت است. این نوع دانه‌های قهوه بیش از ۶۰% قهوه تولیدی جهان را تشکیل می‌دهند.

درخت قهوه عربیکا در مناطق کوهستانی و ارتفاعات که بارندگی زیاد است و همچنین در سایه رشد می‌کند. درخت‌های قهوه عربیکا نسبتاً کوچک هستند و ارتفاع آن‌ها حدود ۹ تا ۱۲ متر است، اما گونه‌های تجاری تا ارتفاع ۵ متر رشد می‌کنند و به همین دلیل برداشت آن‌ها بسیار راحت و آسان می‌شود.

دانه‌های قهوه عربیکا دارای کیفیت بالایی هستند و به‌عنوان خوش‌طعم‌ترین قهوه جهان شناخته می‌شوند. دانه‌های قهوه این‌گونه کوچک بوده و رنگ روشنی دارند و شامل ۰.۸ تا ۱.۴ درصد کافئین هستند،  دانه عربیکا اسیدیته بالاتری از روبوستا دارند اما نسبت به روبوستا دارای طعم شیرین‌تر هستند.

خاستگاه قهوه عربیکا

درخت عربیکا بومی کوه‌های یمن، اتیوپی و سودان است اما امروزه بهترین نوع آن در برزیل، جامائیکا، کلمبیا، کاستاریکا، کنیا، آنتیگوا، گواتمالا و اتیوپی تولید می‌شود.

خواص قهوه عربیکا

• قهوه عربیکا به دلیل مقادیر بالای آنتی‌اکسیدان‌هایی که دارد، خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد.
• عربیکا دارای خواص ضد میکروبی قوی‌ست و برای سلامت دهان و دندان مفید است.
• به بهبود عملکرد مغز کمک کرده و خطر ابتلا به آلزایمر و پارکینسون را کاهش می‌دهد.
• قهوه عربیکا به افزایش تولید هورمون اندورفین در بدن کمک کرده و با کاهش استرس و اضطراب به درمان افسردگی کمک می‌کند.
• آنتی‌اکسیدان‌های موجود در قهوه عربیکا به کاهش رادیکال‌های آزاد بدن کمک کرده و باعث جوان‌سازی پوست صورت می‌شود.
• کافئین موجود در آن باعث افزایش تولید انسولین در خون شده و دیابت نوع ۲ را درمان می‌کند.
• کافئین موجود در قهوه عربیکا به افزایش متابولیسم بدن کمک کرده و باعث لاغری و کاهش وزن می‌شود.
• مقادیر بالای کافئین موجود در قهوه عربیکا به درمان ریزش موها کمک کرده و باعث تقویت و افزایش رشد آن‌ها می‌شود.
• قهوه عربیکا حاوی مقادیر کافی پتاسیم و کلسیم است که باعث تقویت ناخن‌ها می‌شود.

2. قهوه روبوستا (Robusta coffea) یا (Canephora coffea)

قهوه روبوستا یکی از دیگر از نوع و گونه گیاه قهوه است که ۴۰% قهوه تولیدی جهان را شامل می‌شود. درخت قهوه روبوستا در آب‌وهوای گرم که بارندگی کمتر است و همچنین در نور به‌خوبی رشد می‌کند و نسبت به شرایط محیطی بسیار مقاوم است. ارتفاع این درخت تا ۱۰ متر نیز می‌رسد.

دانه‌های قهوه روبوستا کوچک بوده و بافت صافی دارند، کیفیت این دانه به نسبت گونه عربیکا پایین‌تر و شامل ۱.۷ تا ۴ درصد کافئین است. یکی از دلایل مقاومت آن‌ها در شرایط محیطی سخت همین کافئین بالای موجود در این قهوه است.

قهوه روبوستا اسیدیته پایین‌تر و مزه‌ای تلخ‌تر از عربیکا دارد و بیشتر برای تهیه قهوه فوری و قهوه‌های ترکیبی استفاده می‌شود.

خاستگاه قهوه روبوستا 

درخت روبوستا بومی اتیوپی است و در آفریقای غربی و مرکزی از لیبریا تا تانزانیا و جنوب آنگولا به‌خوبی رشد می‌کند. امروزه ویتنام، برزیل، اندونزی، هند و اوگاندا به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکنندگان قهوه روبوستا در جهان شناخته می‌شوند.

خواص قهوه روبوستا

• قهوه روبوستا دارای خواص دیورتیک طبیعی است و به دلیل مقادیر بالای آنتی‌اکسیدان‌هایی که دارد به درمان تب بالا و آسم کمک می‌کند.
• به دلیل مقادیر بالای کافئین که دارد به بهبود متابولیسم بدن کمک کرده و با افزایش چربی سوزی باعث لاغری و کاهش وزن می‌شود.
• مقادیر بالای کافئین موجود در قهوه روبوستا به تقویت عملکرد مغز کمک کرده و خطر ابتلا به آلزایمر و پارکینسون را کاهش می‌دهد.

3. قهوه لیبریکا (Liberian coffea)

قهوه لیبریکا یکی از انواع دانه‌های قهوه است که امروزه بسیار کمیاب شده ولی در تاریخ قهوه جهان جایگاه مهمی دارد.

در سال ۱۸۹۰، زنگ قهوه، بیش از ۹۰% قهوه عربیکا در جهان را از بین برد و این در حالی بود که مردم در اندونزی قهوه لیبریکا را جایگزین عربیکا کرده بودند.

به همین دلیل کشاورزان مجبور شدند، درخت لیبریکا را برای افزایش تولید قهوه در جهان جایگزین درخت عربیکا کنند. متأسفانه تا سال ۱۹۹۵، اکثر درختان لیبریکا در اثر ابتلا به‌نوعی قارچ از بین رفتند و امروزه تعداد بسیار کمی از آن‌ها در جهان باقی‌مانده است.

درخت قهوه لیبریکا تا ارتفاع ۲۰ متر رشد می‌کند و دانه‌های قهوه تولیدشده از این گیاه بزرگ‌تر از انواع دیگر است. دانه‌های قهوه لیبریکا شکلی نامتقارن و نامنظم دارند و دارای عطروطعم دودی هستند.

خاستگاه قهوه لیبریکا

درخت لیبریکا بومی آفریقایی غربی و مرکزی از لیبریا تا اوگاندا و آنگولا است اما در فیلیپین، سیشل، جزایر آندامان و نیکوبار، پلی نزی فرانسه، آمریکای مرکزی، هند غربی، ونزوئلا، کلمبیا، مالزی و برزیل هم رشد می‌کند.

4. قهوه اکسلسا (Exelesa coffea)

اگرچه در سال‌های اخیر اکسلسا به‌عنوان یک عضو از خانواده لیبریکا طبقه‌بندی‌شده است اما برخی معتقدند که  این دو تفاوت‌هایی باهم دارند و درخت آن حدود ۲۵ متر ارتفاع دارد.

دانه‌های قهوه تولیدشده از آن مانند دانه‌های قهوه لیبریکا بزرگ هستند، شکلی نامتقارن و نامنظم دارند و دارای عطروطعم دودی هستند.

خاستگاه قهوه اکسلسا 

درخت اکسلسا بومی جنوب شرقی آسیا است.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

کافه اکسسوری – در روزهای گرم تابستان و بالا رفتن دمای هوا بیشتر قهوه دوستان ترجیحشان بر این است که قهوه را به‌صورت سرد دم بنوشند.  پیشنهادی که در این خصوص می‌توان داد نوشیدن قهوه سرد دم و آیس کافی است؛ اما این دو باهم تفاوت‌های اساسی دارد که باید آن را شناخت تا بر اساس ذائقه خود، انتخابی دل‌پذیرتر داشت.

واژه‌های قهوه دم کشیده سرد (Cold brew Coffee) یا آیس کافی (Iced Coffee) در برخی از مواقع به‌جای یکدیگر استفاده می‌شود اما معنی و طعم هرکدام با دیگری متفاوت است.

تفاوت این دو قهوه در روش‌های تهیه، زمان، دم‌آوری، عطروطعم آن‌هاست. قهوه دم‌سرد در مقایسه با آیس کافی در دمای سردتر و به‌نوعی در دمای اتاق که معمولاً بین ۲۰ تا ۲۲ درجه است، دم‌آوری می‌شود و بر همین اساس عصاره گیری و انحلال قهوه به زمان زیادی در حدود ۱۲ تا ۴۸ ساعت نیاز دارد.

درحالی‌که آیس کافی با آب داغ و در دمای بالا دم‌آوری و سپس بر روی تکه‌های یخ ریخته می‌شود تا حرارت قهوه گرفته شود.

آماده سازی قهوه دم‌سرد

زمان آماده‌سازی قهوه دم‌سرد نیز در مقایسه با آیس کافی بسیار طولانی‌تر و عطروطعم آن نسبتاً ملایم‌تر است.

چون زمان عصاره‌گیری قهوه دم‌سرد بسیار طولانی است، عطروطعم قهوه به‌خوبی آزاد می‌شود؛ اما رایحه یک ویژگی ماندگار نیست و ممکن است در زمان سرو رایحه زیادی از آن احساس نشود؛ اما آیس کافی به دلیل زمان کم‌تر، رایحه نسبتاً خوبی از خود بروز می‌دهد.

هرچه زمان هم‌جواری قهوه و آب بیشتر باشد، مقدار کافئین آن نیز بیشتر خواهد شد؛ بنابراین قهوه دم‌سرد که مدت‌زمان عصاره‌گیری آن بیشتر است، حاوی کافئین بیشتری نسبت به آیس کافی است.

برای تهیه قهوه دم‌سرد کیفیت و نوع دانه قهوه بسیار مهم و تأثیرگذار است و بسیاری از قهوه دوستان بر این اعتقادند که قهوه روبوستا با رُست تیره طعم بهتر و خوشایندتری دارد و برخی دیگر معتقدند که قهوه با درجه رُست روشن‌تر مناسب این نوع قهوه است؛ اما برای تهیه آیس کافی رُست یا برشته‌گی مدیوم و میانه را پیشنهاد می‌دهند.

میزان اسیدیتی نیز در این دو نوع قهوه متفاوت است. بر اساس آزمایش‌های صورت گرفته قهوه‌های دم‌سرد به نسبت قهوه‌های داغ، ۶۷ درصد اسیدیته کمتری دارند.

بر اساس این تفاوت‌هایی که ذکر شد حالا می‌توانید قهوه موردعلاقه خود را در فصل گرما انتخاب کنید.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

کافه اکسسوری – فعالان صنعت قهوه، کشور پرو را به قهوه ارگانیک می‌شناسند و قهوه پرو؛ قهوه ارگانیک و شناخته‌شده و پرطرفدار میان دوستداران قهوه به شمار می‌آید.

قهوه برای نخستین بار در سده ۱۷ میلادی در پرو کشت شد و امروزه بیش از ۷۰ درصد زیرگونه‌های قهوه عربیکا کشت می‌شود و زیرگونه تیپیکا (Typica) عمده‌ترین زیرگونه قهوه کشت‌شده در این کشور است. پرو همواره یکی از تولید‌کنندگان عمده قهوه دنیا بوده، اما در چند دهه اخیر کوشیده تا سهم بیشتری از بازار قهوه تخصصی یا قهوه اسپشیالیتی و ارگانیک را کسب کند.

یک کشاورز معمولی در پرو معمولاً بر روی مزرعه‌ای دو تا سه هکتاری و کیلومترها دورتر از امکانات رفاهی، کار و زندگی می‌کند.

برداشت محصول در پرو از آوریل تا نوامبر صورت می‌گیرد و بعد از دست‌چین کردن میوه‌های رسیده قهوه، کشاورزان این میوه‌ها را تا کارگاه‌های سنتی فرآوری خیس (Wet Processed) حمل می‌کنند.

کارگاه های سنتی در پرو

خوبی این کارگاه‌های سنتی این است که آب کمتری مصرف می‌کنند و درنتیجه منابع آب و رودخانه‌های پرو کمتر دچار آلودگی‌های ناشی از فرآوری قهوه به روش‌های صنعتی می‌شوند.

میدان‌های شهرها در پرو، روزهای یک‌شنبه به بازاری پر هیاهو تبدیل می‌شود.

کشاورزان قهوه، قهوه تولیدی خود را به خریداران می‌سپارند و مایحتاج خود و خانواده را خریداری کرده به روستاهای خود بازمی‌گردند.

اتفاق معمول و ناخوشایندی که ممکن است بیافتد این است که تنها یک خریدار قهوه به میدان شهر پا بگذارد.

در این حالت، خریدار، قهوه تولیدی این کشاورزان را به قیمت بسیار پایینی می‌خرد. کشاورزان خرده‌پا هم که مکان مناسبی برای انبار کردن قهوه تولیدی خود ندارند و از آن گذشته بازگرداندن قهوه به روستا و مزرعه‌شان کار بسیار دشواری است، مجبورند قهوه خود را به قیمت پایین بفروشند.

این خریداران قهوه نیز به‌نوبه خود با همین شرایط قهوه خریداری‌شده از این کشاورزان را در شهرهای بزرگ‌تر می‌فروشند.

قهوه‌ای که مخلوطی است از دانه‌های قهوه تمام کشاورزان خرده‌پا و هرچه مزارع کشت دورتر از بندرهای صادرات قهوه باشند، این مخلوط شدن قهوه یک مزرعه با قهوه مزارع دیگر بیشتر اتفاق خواهد افتاد.

فعالیت های انجمن قهوه تخصصی پرو

انجمن قهوه تخصصی پرو (JNC) در سال ۱۹۹۳ تشکیل شد و از آن زمان تا‌کنون تمام تلاش خود را وقف بهبود شرایط کشت قهوه، فرآوری آن و همچنین ارتقاء سطح زندگی کشاورزان قهوه پرو کرده است.

از زمان تأسیس انجمن تعداد زیادی از کشاورزان خرده‌پای پرو به تعاونی‌های تجارت منصفانه پیوسته‌اند که این امر توانسته کمک شایانی به بهبود شرایط زندگی آن‌ها و سوددهی بیشتر مزارع‌شان بکند.

مسئولان تعاونی‌های تجارت منصفانه و JNC، همچنین توانسته‌اند کشاورزان زیادی را به کشت قهوه‌های تخصصی (اسپشیالیتی) و ارگانیک ترغیب کنند و از این طریق سهم پرو در بازار این قهوه بیشتر شده است، به‌گونه‌ای که پرو هم‌اکنون یکی از چند کشور پیشتاز دنیا درزمینه کشت قهوه‌های ارگانیک است.

شاخصه‌های طعمی

این قهوه به‌طورمعمول قهوه‌ای است با اسیدیته‌ی ملایم همراه با بادی‌ای (body) سبک اما پر عطر و طعم.

این قهوه به‌عنوان پایه‌ای خوب برای تهیه قهوه‌های ترکیبی گوناگون شناخته می‌شود. این قهوه همچنین به‌صورت گسترده در ترکیب‌هایی با رست تیره (Dark Roast) و همچنین قهوه‌های طعم دار استفاده می‌شود.

قهوه‌های شسته شده (فرآوری مرطوب) دره چانچامایو در ۲۰۰ مایلی شرق لیما (پایتخت) در رشته‌کوه‌های آند معروف‌ترین قهوه‌های پرو هستند.

کشاورزان منطقه کوزکو (Cuzco) به‌خصوص دره اوروبامبا نیز قهوه‌های مرغوبی تولید می‌کنند که آن‌ها نیز به روش مرطوب فرآوری می‌شوند.

بالاترین درجه مرغوبیت قهوه‌های پرو AAA است و مزارع ارگانیک شمال کشور که توسط تعاونی‌های کوچک محلی اداره می‌شوند نیز گاهی قهوه‌های بسیار مرغوبی تولید می‌کنند.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

کافه اکسسوری – ترکیب دانه‌های قهوه بندر المخای (موکا) یمن که رنگ روشن دارد و دانه‌های تیره‌رنگ و شکلاتی جاوه. از آن روز ترکیب سازی قهوه‌های ترکیبی به یک مهارت کلیدی در صنعت قهوه تبدیل‌شده است که بر اساس این ترکیب‌سازی‌ها طعم و عصاره گیری‌های متفاوت و مختلفی از قهوه صورت می‌گیرد که طعم و مزه خاصی به نسبت دیگر ترکیب‌سازی‌ها دارد.

ترکیب‌سازی یا blending قهوه یکی از مهارت‌های کلیدی در صنعت قهوه است. نخستین ترکیب‌سازی قهوه حاصل ترکیب دو قهوه با منشأ و خاستگاه کاملاً متفاوت بود.

عوامل همچون شرایط اقلیمی، خاک محل رشد گیاه قهوه، زیرگونه، شیوه‌های برداشت، برشته‌کاری یا رُست و فرآوری دانه قهوه و عوامل دیگر تا مرحله دم‌آوری و سرو قهوه در طعم و عصاره گیری قهوه دخیل هستند و بر همین اساس قهوه‌های خاستگاه‌های مختلف ویژگی‌های متفاوتی با یکدیگر دارند. ب

ه‌طور مثال اگر قهوه‌ای داریم که تن‌واری کمی دارد، راهی برای جبران آن نیست مگر راه ترکیب‌سازی و آن این است که این قهوه را با قهوه‌ای که تن‌واری بالایی دارد ترکیب کنیم و از این قهوه ترکیبی هم ویژگی‌های مخصوص قهوه اول را داشته باشیم و هم تن‌واری بالای قهوه‌ی ثانویه.

ترکیب‌سازی بر اساس ۵ دلیل صورت می‌گیرد:

برطرف ساختن کمبودهای قهوه

کمبودهای یک قهوه را نمی‌توان به‌عنوان یک نقص دانست چراکه همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد هر قهوه خاصیت‌های ویژه خود را دارد.

پایین آوردن هزینه تمام‌شده قهوه ترکیبی

با ترکیب قهوه‌های باکیفیتی به نسبت پایین‌تر و احتمالاً ارزان‌تر در اندازه‌های کنترل‌شده با قهوه‌های باکیفیت بالاتر و گران‌تر، هزینه تمام‌شده قهوه پایین‌تر می‌شود و صرفه اقتصادی بیشتری را دارد.

ایجاد ثبات در قهوه مصرفی

یک‌ ضرب‌المثل در صنعت قهوه وجود دارد که می‌گوید: «تنها بی‌ثباتی در قهوه‌های تخصصی ثبات دارد.»

فرض را بر این بگذارید که قهوه‌ای را از مزرعه‌ای مشخص در اندونزی خریداری کرده‌اید و آن را در ترکیبی خاص استفاده نموده‌اید.

سال بعد بر اساس این ترکیب مشتریان خاص و ویژه‌ای را پیداکرده‌اید که همان قهوه را باز می‌خواهند. بی‌شک شرایط کشت و آب و هوایی در سال بعد متغیر و متفاوت نسبت به سال گذشته است و محصول تفاوت‌هایی با محصول سال قبل دارد و برای حفظ مشتریانتان دچار شکل خواهید شد.

برای رفع این مسئله نیاز به ترکیب‌سازی دارید که همان کیفیت را به شما بدهد. با ترکیب‌ قهوه‌های ترکیبی می‌توان باوجود حذف یک نوع از قهوه و یا تغییر در کیفیت و ویژگی‌های آن قهوه و با دست‌کاری درصدهای مشخص در ترکیب‌سازی هرسال همان ویژگی‌های خاص را برای مشتریانتان داشته باشید.

ایجاد تنوع در قهوه

ایجاد تنوع و ویژگی‌های متنوع در قهوه یکی از فاکتورهای موفقیت در این صنعت است و با ترکیب‌سازی‌های خاص و منحصربه‌فرد می‌توان این موفقیت را به دست آورد و گستره مشتریان را افزایش داد.

ترکیب‌سازی انحصاری برای مشتریان خاص

برای مشتریان خاص می‌توانید قهوه‌های ترکیبی منحصربه‌فرد و اختصاصی ترکیب‌سازی کنید و این در فضای رقابتی بازار قهوه بسیار راهگشا در موفقیت شماست.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.

کافه اکسسوری – قهوه‌ تک خاستگاه که در برخی منوهای کافه‌ها و یا قهوه‌فروشی‌ها با آن برخورد کرده‌ایم، چیست؟

این سؤالی است که بسیاری از طرفداران قهوه در ذهنشان از خود پرسیده‌اند و بیشتر اوقات پاسخی کامل، دریافت نکرده‌اند. در این مقاله سعی داریم تا پاسخی کامل از این نوع به‌خصوص قهوه ارائه دهیم.

«قهوه تک خاستگاه» یکی از عناوین برتر در صنعت قهوه است که مقبولیت بالایی نیز، در میان علاقه‌مندان به قهوه دارد.

تک خاستگاه و معانی آن در صنعت قهوه

به‌صورت ساده، «قهوه تک خاستگاه»، به قهوه‌ای گفته می‌شود که منبع آن مشخص باشد و تولیدکننده‌ای خاص، یک برند خاص و یا در منطقه‌ای خاص و مشخص، کشت و فراوری‌شده باشد؛ اما این تنها تعریفی کلی از این نوع قهوه است و تعریف این نوع قهوه از گستردگی فراوانی برخوردار است.

Andra Vlaicu یکی از تحلیلگران بازار سرمایه در مورد «قهوه تک خاستگاه» می‌گوید: «مهم‌ترین چیز درباره‌ی قهوه‌ی تک خاستگاه قابل‌ردیابی بودن آن است، این واقعیت که شما همه‌چیز را راجع به قهوه‌ای که می‌نوشید میدانید خیلی هیجان‌انگیز است.

اینکه در کجا کشت‌شده، از چه گونه‌ای است و اینکه هیچ‌گونه ترکیبی ندارد و خالص است.

به‌طورمعمول این سبک قهوه‌ها هیچ ترکیبی در خود ندارند و از زمین کشاورزی خاصی در یک منطقه‌ی منحصربه‌فرد می‌آیند.

طعم این‌گونه قهوه‌ها مختصات جغرافیایی آن‌ها را به تصویر می‌کشد و ویژگی‌های منطقه‌ی خاصی که قهوه در آن رشد کرده است را با خود به همراه دارد.»

و این دلیل بسیار خوبی برای شناخت ذائقه دوستداران قهوه‌ی موج سوم است که قهوه‌های تک خاستگاه را بر دیگرگونه قهوه‌ها ترجیح می‌دهند، چراکه از شناخت بهتری نسبت به نوشیدنی که مصرف می‌کنند دارند.

راز محبوبیت و فراگیر شدن قهوه‌ تک خاستگاه

Jeremy Torz مدیر Union Hard-Roasted Coffe در مورد محبوبیت این نوع قهوه می‌گوید: «با توجه به رشد چشمگیر صنعت قهوه و این علاقه و شوری که در باریستاها دیده می‌شود که اشتیاق دارند بی‌وقفه به آزمایش و نوآوری‌های جدید دست یابند، تعجبی ندارد که بسیاری از افراد دخیل در این صنعت روش‌های سنتی و قدیمی را نادیده بگیرند تا در قرن بیست و یکم به نوشیدنی‌ها و ابزارهای جدیدی دست یابند.»

تأثیر قهوه‌های تک خاستگاه بر روند تولید و کیفیت

نیاز و خواست بازار همواره رابطه مستقیمی با تغییر روند و روش‌های کشاورزی داشته و دارد.

با افزایش محبوبیت قهوه‌های تک خاستگاه و تقاضای بازار نسبت به این نوع قهوه، کشاورزان در این صنعت نیز به بهبود روش و توسعه کشاورزی روی آورده‌اند.

نکته جالب در این نوع تجارت این است که چرخه تولید یک فنجان قهوه‌ تک خاستگاه از مرحله کشت تا فرآوری و مصرف آن مشخص است و این نکته‌ای است که مصرف‌کنندگان را به نوشیدن این نوع قهوه ترغیب می‌کند.

همان‌گونه که Jorge Raul می‌گوید: «مشتریان می‌توانند تمام تلاش یک سال گذشته را تقدیر کنند و همچنین کشاورز را ترغیب و تشویق کنند که بیشتر و سخت‌تر تلاش کند و این سخت‌کوشی را به‌صورت یک فنجان قهوه‌ی خوب در اختیار مشتری قرار دهد و تجربه‌ی دل‌چسبی برای او به‌جای بگذارد.

مشتری همچنین قدرت زیادی در این صنعت دارد، چراکه اگر قهوه‌ای درخواست کند و کشاورز نیز آن را تولید نماید، رُستر یا برشته کننده مجبور است که همان قهوه را از کشاورز خریداری کند و گاهی حتی مجبور است بهایی بالاتر از حد معمول برای آن بپردازد.»

دیدگاه کشاورزان نسبت به قهوه‌ تک خاستگاه

کشاورزان قهوه و به‌خصوص کشاورزانی که بر قهوه تک خاستگاه تمرکز دارند، کیفیت قهوه‌های تولیدشده را ملاک برتری محصول خود نسبت به دیگر کشاورزان می‌دانند.

Andres Salaverria از برند Jasal Cafe در السالوادور می‌گوید: «قهوه‌های تک خاستگاه این امکان را به مشتری می‌دهند تا خصوصیات ویژه‌ی آن را درک کند و ازآنچه می‌نوشد اطمینان حاصل پیدا کند.

همچنین راه خوبی است که به مشتریان نشان دهد چه چیزی در پس یک قهوه‌ی اسپشالیتی نهفته است.

از سوی دیگر مشتری می‌تواند شور و عشقی که تولیدکنندگان و کشاورزان قهوه در پروسه‌ی فرآوری محصول خود به‌کاربرده‌اند حس کند.

گونه‌ای که در السالوادور کشت می‌شود و به علت طعم شیرین و عطر فلورال و بادی متعادل آن شناخته‌شده است.

مشتریان همیشه به دنبال نوشیدن بهترین نوع قهوه هستند که این بدین معنی است که آن‌ها به تجارت مستقیم بین کشاورز و منبع خاستگاه قهوه اعتماد می‌کنند.»

او می‌گوید: «اگر آن‌ها کیفیت محصول را درک کنند، تضمینی است بر پایداری کیفیت قهوه و اینکه هر عامل دخیل در تولید آن قهوه تلاشش را می‌نماید تا در هر مرحله از تولید، کیفیت را حفظ نماید.

باریستا و رُستر یا برشته کنندگان قهوه باید بتوانند اطلاعات دست اولی درباره مزرعه‌ای که قهوه در آن کشت‌شده و کشاورزی که آن را کاشته است به مشتری بدهند.

ازنظر من چیزی که قهوه‌ی تک خاستگاه را از سایر قهوه‌ها متمایز می‌سازد همین مسئله است.»

تک خاستگاه بودن قهوه ازنظر کشاورزان به‌عنوان یک پروسه در راستای افزایش کیفیت و شفافیت در اطلاعات و خاستگاه قهوه به شمار می‌آید.

دیدگاه رُستر یا برشته کنندگان نسبت به قهوه‌های تک خاستگاه

Steve Hall یکی از خریداران قهوه‌ی سبز و مسئول بررسی کیفیت در Caravan Coffee Roasters می‌گوید: «تک خاستگاه بودن یک قهوه همیشه نشان برتر و باکیفیت‌تر بودن آن نیست، گاهی فقط دلیلی است که آن قهوه را از قهوه‌هایی که بیشتر استفاده می‌شوند و شناخته‌شده هستند متمایز سازد. احساسی که من دارم این است که برای بیشتر کسانی که این نوع قهوه را رُستر یا برشته می‌کنند این قهوه نظیر آنچه تولیدکنندگان و کشاورزان قهوه آن را دوست دارند دوست‌داشتنی نیست.

این روزها ما در حال سروکله زدن با یک‌گونه و یک مزرعه‌ی خاص هستیم درحالی‌که قابلیت‌های موجود و جذاب بی‌پایان است.»

او می‌افزاید: «به نظر من این توصیف بهتری از این نوع قهوه است. به کشوری مانند تانزانیا فکر کنید. دارای هوایی گرم و استوایی، قله‌های پوشیده از برف کلیمانجارو، صحرای نیری، دریاچه ویکتوریا.

مناطق معروف به کمربند قهوه شامل روآندا، بوروندی، کنیا، اوگاندا، موزامبیک و … هستند، تنوع طعم در بین این مناطق برجسته است.

زمانی که به تک خاستگاه بودن در این مقیاس‌ها نگاهی می‌اندازید، تفاوت‌های شگفت‌انگیز موجود در قهوه‌ی این مناطق شمارا به‌اشتباه می‌اندازد.

قهوه ای منحصر به فرد

به دنبال واژه‌ای برای توصیف این تفاوت‌ها می‌گردید و اصطلاح تک خاستگاه را انتخاب می‌کنید. ولی من ترجیح می‌دهم از واژه‌ی منحصربه‌فرد استفاده کنم.

در طول زمان این اصطلاح به‌عنوان اصطلاحی برای تعیین شاخص کیفیت قهوه استفاده می‌شود و دلیلی است که رُستر یا برشته کننده‌ی قهوه به شما می‌گوید: من فکر می‌کنم قهوه‌ای که من دارم به طرز عجیبی خاص است و می‌خواهم که خصوصیات آن را برای شما توضیح دهم.»

شاید دور از ذهن نباشد که قهوه تک خاستگاه را به تخته موج‌سواری تشبیه کنیم که این اشتیاق و هیجان را در شما زنده می‌کند تا یک قهوه خوب را خودتان کشف کنید.

کافه اکسسوری را در اینستاگرام نیز دنبال کنید.